Sprawy prawne i organizacyjne z lat 1887-1945, sygn. 1-48 Sprawy urzędnicze z lat 1935-1945, sygn. 49-53 Nadania: nadania górnicze z lat 1939-145, sygn. 54-78 Sprawy robotnicze: zatrudnianie, czas pracy, praca kobiet i młodocianych, jeńcy, robotnicy przymusowi z lat 1939-1945, sygn. 79-101 Policja górniczo-przemysłowa: zabezpieczanie zakładów, ratownictwo górnicze, sprawy bhp z lat 1930-11945, sygn. 102-175 Ruch kopalń: plany robót górniczych kopalń, urządzenia techniczne, miernictwo, szkolenie robotników, dozór techniczny, obrona przeciwlotnicza z lat 1939-1945, sygn. 176-421 Nieszczęśliwe wypadki: dochodzenia z lat 1939-1944, sygn. 422-475 Statystyka i sprawozdania: statystyki płac robotniczych, sprawozdania roczne (fragmenty), statystyki produkcji, powypadkowa z lat 1939-1945, sygn. 476-508 Sprawy ogólne (nagrody, odznaczenia, obrona przeciwlotnicza, ubezpieczenia) z lat 1939-1945, sygn. 509-522 Piaskownia Rogoźniki-Czeladź z lat 1933-1944, sygn. 523-534

Do września 1939 roku na terenie Zagłębia Dąbrowskiego i powiatów zawierciańskiego i części powiatu częstochowskiego, które znalazły się w zasięgu niemieckiego Okręgowego Urzędu Górniczego w Sosnowcu, działały jako władza I instancji Okręgowy Urząd Górniczy w Dąbrowie Górniczej (dla powiatu zawierciańskiego, północnej części będzińskiego z miastami Będzinem i Dąbrową Górniczą), Okręgowy Urząd Górniczy w Krakowie (dla części powiatu będzińskiego, miasta Sosnowca, gmin Niwka i Modrzejów) oraz Okręgowy Urząd Górniczy w Tarnowskich Górach (dla powiatu częstochowskiego). Władzami II instancji był Wyższy Urząd Górniczy w Tarnowskich Górach oraz Wyższy Urząd Górniczy w Krakowie. W okresie okupacji hitlerowskiej sprawy górniczce w Zagłębiu Dąbrowskim podlegały Wyższemu Urzędowi Górniczemu we Wrocławiu jako władzy II instancji. Do lutego 1940 roku administrację górniczą na tych terenach sprawował radca górniczy, który kierował równocześnie dwoma okręgowymi urzędami górniczymi: tarnogórskim i dąbrowskim. Z dniem 1 lutego 1940 roku czynności urzędowe dąbrowskiego Okręgowego Urzędu Górniczego przeniesiono do dawnej siedziby w Dąbrowie Górniczej. Na podstawie zarządzenia WUG we Wrocławiu z 6 lutego 1940 roku nadzór policyjno-górniczy na tzw. wschodnich terenach wcielonych Śląska i Zagłębia sprawował OUG Dąbrowa Górnicza. Obejmował on miasto wydzielone Sosnowiec i powiat będziński oraz wschodnie i północne włączone do rejencji katowickiej tereny, graniczące od północy z OUG Bytom-Północ i od południa z OUG Katowice-Południe. W wyniku podziału OUG Dąbrowa Górnicza przejął nadzór nad wszystkimi czynnymi kopalnia węgla kamiennego oraz kopalniami rud w Zagłębiu. Kompetencje OUG w Tarnowskich Górach w zakresie rud żelaza przeszły na OUG Bytom-Północ. Granica między OUG Dąbrowa Górnicza i OUG Bytom-Północ miała przebiegać wzdłuż linii Zawiercie, Siewierz, Mierzęcice. Z dniem 3 marca 1940 roku za zarządzenie starosty WUG we Wrocławiu OUG Dąbrowa Górnicza został przemianowany na Okręgowy Urząd Górniczy Sosnowiec. We wrześniu 1942 roku przeprowadzono reorganizację okręgów górniczych, w wyniku której na terenie Zagłębia powstały dwa okręgowe urzędy górnicze: Sosnowiec-Północ i Sosnowiec-Południe. Okręgowy Urząd Górniczy Sosnowiec-Północ obejmował: z rejencji opolskiej powiaty: lubliniecki, blachowski i zawierciański, podległe dotąd OUG Bytom-Północ, z rejencji katowickiej: zachodnią część powiatu będzińskiego, część miasta Będzina i zachodnią część miasta Sosnowca. Do obwodu Sosnowiec-Północ należały następujące czynne zakłady: 6 kopalń węgla kamiennego, 2 kopalnie węgla brunatnego, 21 kopalń rud żelaza. Na mocy ustawy o organizacji władz górniczych Rzeszy z 30 września 1942 roku oraz rozporządzenia ministra gospodarki Rzeszy o siedzibach i okręgach administracyjnych wyższych urzędów górniczych z 25 marca 1943 roku okręgowe urzędy górnicze zostały przemianowane z dniem 1 kwietnia 1943 roku na urzędy górnicze. Nadzór nad górnictwem przejęły władze Rzeszy. Instancją odwoławczą od decyzji urzędów górniczych były wyższe urzędy górnicze. Rozporządzenie wykonawcze ministra gospodarki Rzeszy z 25 marca poszerzyło kompetencje terytorialne Urzędu Górniczego Sosnowiec-Północ o przyłączony z prowincji nadwarciańskiej z rejencji łódzkiej powiat wieluński. Właściwy dotąd terytorialnie Urząd Górniczy w Zgorzelcu otrzymał polecenie przekazania Urzędowi Górniczemu Sosnowiec-Północ odpowiednich akt. Ostatnia zmiana granic urzędów górniczych w Sosnowcu nastąpiła 1 sierpnia 1943 roku w związku z wyłączeniem spod kompetencji Urzędu Górniczego Sosnowiec-Północ kopalni węgla kamiennego „Mars” i włączenia jej do zakresu działania Urzędu Górniczego Sosnowiec-Południe. Nagła likwidacja urzędu nastąpiła w styczniu 1945 roku w wyniku działań wojennych. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. S. Poprawska, Katowice 1967]

KM 29.12.1969