Statuty i protokoły posiedzeń Rady Zjazdu z lat 1879-1941, sygn. 1-16 Zestawienia o działalności kopalń na zebrania akcjonariuszy z lat 1878-1939, sygn. 17-71 Unia Polskiego Przemysłu Górniczo-Hutniczego z lat 1932-1941, sygn. 72-84 Zarządzenia wewnętrzne i korespondencja z władzami z lat 1876-1945, sygn. 1876-1945, sygn. 85-191, brak sygn. 124 Sprawy personelu administracyjnego z lat 1884-1942, sygn. 192-205 Kasa wsparcia i Kasa Oszczędności z lat 1883-1942, sygn. 206-256 Sprawy ubezpieczeń socjalnych i wypadków z lat 1904-1945, sygn. 257-291 Księgowość: bilanse, płace, księgi kasy, księgi finansowe, magazynowe, koszty i podatki z lat 1876-1945, sygn. 292-829 Dyrekcja Górnicza: inspekcje, wydobycie węgla, raporty dzienne kopalń z lat 1876-1942, sygn. 830-952 Dyrekcja Administracji: ewidencja personalna, zatrudnienie robotników z lat 1908-1944, sygn. 953-994 Sprawy zaopatrzenia: zamówienia z lat 1913-1940, sygn. 995-1071 Sprawy zbytu: statystyka sprzedaży, eksport węgla z lat 1884-1939, sygn. 1072-1242 Sprawy prawne: umowy, sprawy sądowe, gruntowe, koncesje z lat 1876-1944, sygn. 1243-1505, brak sygn. 1416, 1417 Sprawy wodne: dostawa wody dla Dąbrowy Górniczej z lat 1876-1942, sygn. 1506-1529 Sprawy wyposażenia technicznego z lat 1896-1939, sygn. 1530-1552 Sprawy kolejowe z lat 1880-1940, sygn. 1553-1561 Sprawy urządzeń elektrycznych i dostaw prądu z lat 1917-1942, sygn. 1562-1591 Sprawy domów pracowniczych z lat 1893-1939, sygn. 1592-1600

Towarzystwo powstało w 1978 roku z inicjatywy Banku Francusko-Włoskiego z siedzibą w Paryżu, w celu eksploatacji węgla kamiennego na nabytym od A. Plemiannikowa i A. Riesenkampfa terenie w Dąbrowie Górniczej. Pierwsze wydobycie w Dąbrowie prowadzono sposobem odkrywkowym. Około 1825 roku rząd Królestwa Polskiego podjął budowę kopalni „Ksawera”, sprzedając ją z kolei w 1833 roku Bankowi Polskiemu. W 1843 roku kopalnię przejął rząd rosyjski, ale wobec grożącego kopalni upadku, odstąpił tereny węglowe wraz z zabudowaniami i urządzeniami wymienionym powyżej oficerom rosyjskim. Towarzystwo Francusko-Włoskie było zarejestrowane w latach międzywojennych w Sądzie Okręgowym w Sosnowcu. Siedzibą władz naczelnych był Lyon we Francji, dyrekcja miejscowa znajdowała się w Dąbrowie Górniczej. Węgiel sprzedawano kolei Warszawsko-Wiedeńskiej i Petersburskiej, przemysłowi Królestwa oraz na rynek rosyjski poprzez depozytury w Dęblinie, Kijowie i Odessie. Już w pierwszych latach rozbudowy kopalni nadano jej nazwę „Paryż” (utrzymaną aż do 1945 roku). W okresie I wojny światowej wydobycie węgla spadło, a okupant austriacki prowadził rabunkową gospodarkę na kopalni powodując duże straty. W okresie międzywojennym koniunktura Towarzystwa spadła z powodu zamknięcia rynków wschodnich i trudności gospodarczych. W tym okresie Towarzystwo było członkiem następujących związków: Unia Polskiego Przemysłu Górniczo-Hutniczego, Rada Zjazdu Przemysłowców Zagłębia Dąbrowskiego, Polska konwencja Węglowa, Konwencja Węglowa Dąbrowsko-Krakowska. We wrześniu 1939 roku wprowadzono zarząd komisaryczny. Od 1 stycznia 1942 roku kopalnia „Paryż” z całym majątkiem przeszła pod zarząd Preussische Bergwerks und Hütten-Aktiengesellschaft, Berlin, Abteilung Dombrowagruben, Sosnowitz. Dnia 27 stycznia 1945 roku kierownictwo kopalni objęły władze polskie. W październiku 1945 roku nadano kopalni nazwę „Generał Zawadzki”. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. J. Szukałowski, Będzin 1961]

rysunki techniczne i mapy