Dyrektor: zarządzenia, referaty z lat 1950-1958, sygn. 1-16 Rada Techniczno-Ekonomiczna: protokół posiedzenia z lat 1957, sygn. 17 Dział Organizacji: schematy organizacyjne, kontrole z lat 1949-1958, sygn. 18-101 Dział Planowania: plany, sprawozdania z lat 1950-1959, sygn. 102-125 Dział Zatrudnienia i Płac: plany, sprawozdania z lat 1949-1957, sygn. 126-143 Dział Kadr: układy zbiorowe, bilanse kadr z lat 1949-1958, sygn. 144-163 Dział Finansowo-Księgowy: bilanse, plany, kontrole z lat 1950-1959, sygn. 164-352 Dział Zaopatrzenia: okólniki, plany z lat 1953-1955, sygn. 353-355 Dział Zbytu i Transportu: okólniki, plan z lat 1953-1954, sygn. 356-357 Dział Technologiczno-Produkcyjny: plany, sprawozdania, kontrole z lat 19501-1959, sygn. 358-373 Dział Mechaniczno-Energetyczny: okólniki, plany z lat 1952-1957, sygn. 374-376 Dział Inwestycji: plany, sprawozdania z lat 1945-1959, sygn. 377-476 Inspektor BHP: plany, sprawozdania z lat 1950-1959, sygn. 477-509 Główny Inspektor Kontroli: plany, sprawozdania, kontrole z lat 1949-1953, sygn. 510-682 Branżowa Komisja Norm Pracy: regulamin, protokoły posiedzeń z lat 1948-1956, sygn. 683-687 Centralna Komisja Wynalazczości: protokoły posiedzeń z lat 1951-1956, sygn. 688-693

Centralny Zarząd Przemysłu Szklarskiego w Sosnowcu został utworzony na mocy zarządzenia Ministra Przemysłu Lekkiego z 11 stycznia 1950 roku. Podstawę prawną powołania stanowił artykuł 1 i 2 dekretu z 3 stycznia 1947 roku o tworzeniu przedsiębiorstw państwowych. Przedsiębiorstwo miało charakter usługowy. Uchwała Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów z 12 maja 1950 roku o organizacji przemysłu kluczowego ustaliła nowe podstawy struktury i organizacji zarządzania przedsiębiorstwami przemysłowymi. Uchwała dała podstawy do samodzielnej działalności przedsiębiorstw, co czyniło zbędnym istnienie centralnych zarządów w dotychczasowej formie. Na podstawie uchwały Prezydium Rządu z 23 grudnia 1950 roku centralne zarządy zostały włączone do aparatu administracyjnego ministerstw – przestały one być przedsiębiorstwami państwowymi, a ich powołanie następowało na podstawie uchwały Prezydium Rządu. Centralny Zarząd Przemysłu Szklarskiego włączony został w skład Ministerstwa Przemysłu Lekkiego uchwałą Prezydium Rządu z 18 sierpnia 1951 roku. Prawnie centralne zarządy stanowiły wewnętrzne komórki ministerstw, co pozbawiało je osobowości prawnej i zmieniło zasady organizacji finansowej (stały się jednostkami budżetowymi). Celem reorganizacji było zbliżenie ministerstw do przedsiębiorstw. Centralne zarządy miały stać się organami władzy ministerstwa, kierującymi w jego imieniu pewną ilością przedsiębiorstw. Centralny Zarząd Przemysłu Szklarskiego wchodził do 1953 roku w skład Ministerstwa Przemysłu Lekkiego, od 1953 roku w skład Ministerstwa Przemysłu, Materiałów Budowlanych, od 1957 roku Ministerstwa Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych. Siedziba Centralnego Zarządu mieściła się w Warszawie, a w marcu 1950 roku przeniesiono ją do Sosnowca. Centralny Zarząd miał koordynować, nadzorować i kontrolować oraz sprawował ogólne kierownictwo działalności gospodarczej przedsiębiorstw. Konkretne zadania określał statut. Centralny Zarząd był zarządem branżowym. Nadzorował tylko przedsiębiorstwa kluczowe. Przedsiębiorstwa szklarskie nie zostały zaliczone do przedsiębiorstw kluczowych i podporządkowane zostały utworzonemu w 1951 roku Zarządowi Przemysłu Szklarskiego w Poznaniu. Zarząd ten został zlikwidowany 1 stycznia 1958 roku, a nadzorowane przedsiębiorstwa przeszły pod nadzór Centralnego Zarządu. W chwili utworzenia Centralny Zarząd miał nadzorować 8 przedsiębiorstw wielozakładowych. Ustalone w 1950 roku nowe zasady organizacji doprowadziły do wydzielenia, w listopadzie 1950 roku, 25 przedsiębiorstw jednozakładowych i 5 zjednoczonych zakładów. Z dniem 31 grudnia 1958 roku Centralny Zarząd przekształcony został w Zjednoczenie Przemysłu Szklarskiego w Sosnowcu i formalnie przestał istnieć. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. L. Domański, Będzin 1976]