okólniki, pisma i instrukcje w sprawach pogorzelców z lat 1928-1942, 1944-1945 (sygn. 1, 5, 9); okólniki z lat 1936, 1941-1946 (sygn. 2, 4, 8); korespondencja z lat 1936-1940 (sygn. 3); okólniki, pisma, korespondencja w sprawach przymusu ubezpieczenia ruchomości rolnych z 1942 r. (sygn. 6); sprawozdania statystyczne z lat 1930, 1932, 1938 (sygn. 10-12); sprawozdania statystyczne i propaganda z lat 1949-1953 (sygn. 14-15); sprawozdania statystyczne o sporządzaniu rejestrów z lat 1952-1953 (sygn. 16); księgi ubezpieczonych wg gmin: Bukowa, Pawłów, Rakołupy, Wiszniowice, Wojsławice, Żmudź, Krzywiczki, Świerże, z lat 1934-1935, 1942 (sygn. 17-24); kontrola wysłanych dowodów ubezpieczeniowych z lat 1941-1943 (sygn. 25); kontrola zgłoszeń budynków do ubezpieczenia z lat 1942-1943 (sygn. 26); akta ubezpieczeniowe folwarku Sielec z lat 1932-1943 (sygn. 27)

Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych w Chełmie został utworzony w 1921 r. Likwidacja nastąpiła w wyniku przekształcenia w Państwowy Zakład Ubezpieczeń w 1952 r. Siedziba PZUW mieściła się w Chełmie. Status prawny – instytucja ubezpieczeniowa. Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych jako instytucja publiczno-prawna, działająca na zasadzie wzajemności, została powołana do ubezpieczania od ognia budowli, podlegających przymusowi ubezpieczenia oraz różnorodnych ubezpieczeń dobrowolnych (ubezpieczenie mienia ruchomego, plonów od gradobicia, itp.). Na czele PZUW stał naczelny dyrektor. Do jego obowiązków należało kierowanie sprawami zakładu, zarząd majątkiem oraz reprezentowanie instytucji. Organem uchwałodawczym była rada PZUW, pod obrady której dyrektor naczelny zgłaszał wnioski. Rada składała się z 20 członków (po II wojnie światowej), z 24 członków.