Uroczystości na cześć dworu panującego (przejazdy, śluby, jubileusze) 1879-1918 sygn. 1-8; przekazywanie władzom Polski, Wolnego Miasta Gdańska i Rzeszy zakładów opiekuńczych i leczniczych dla umysłowo chorych, niewidomych i głuchoniemych 1920-1927 sygn. 10-13, 15-16; 25; zmiana państwowości i kompetencji, likwidacja urzędu 1920-1929 sygn. 9, 14, 17-21, 77; budowa mostów 1902-1915 sygn. 22; melioracje 1896-1924 sygn. 23-24; kanalizacja domu w Gdańsku 1896-1923 sygn. 26; budowa szkół położnych w Gdańsku 1912-1921 sygn. 27-28; opieka nad dziećmi, zakłady wychowawcze 1887-1925 sygn. 29-31, 82; szpital wojskowy i domy opieki dla ociemniałych i głuchoniemych 1888-1919 sygn. 32-35, 80; eksponaty militarne dla zbrojowni w Berlinie 1884 sygn. 36; Muzeum Prowincjonalne w Gdańsku 1879-1921 sygn. 37-45; zabytkowe kafle 1881-1901 sygn. 46; Stowarzyszenie Odbudowy Zamku Malborskiego 1882-1925 sygn. 47; Stowarzyszenie Palestra-Albertina w Królewcu 1894-1923 sygn. 48; tramwaj konny w Gdańsku 1872-1893 sygn. 49; budowa linii kolejowych 1877-1891 sygn. 50-52; budowa szos oraz uposażenie robotników drogowych 1876-1923 sygn. 53-76; przekazywanie akt władzom polskim 1920-1925 sygn. 78; kasa pożyczkowa weteranów wojny 1916-1922 sygn. 79; ubezpieczenia przeciwpożarowe 1882-1916 sygn. 81.

Organem przedstawicielskim Prowincji Zachodniopruskiej, utworzonej z dniem 01.04.1878 r., był Sejmik Prowincjonalny (Provinziallandtag), w skład którego wchodzili deputowani z 25 powiatów wiejskich oraz 4 powiatów miejskich. Sprawy zarządu komunalnego należały do Wydziału Prowincjonalnego (Provinzialausschuss) złożonego z przewodniczącego, dyrektora krajowego oraz 9 członków. W celu sprawnego pełnienia funkcji i załatwiania spraw bieżących utworzono Dyrekcję Krajową (Landesdirektorium), na czele której stanął Dyrektor Krajowy. Mocą dekretu z 22.06.1896 r. zmieniono nazwę Dyrektor Krajowy Prowincji Prus Zachodnich na Starosta Krajowy Prowincji Prus Zachodnich. Starosta Krajowy czuwał nad zgodnością interesów instytucji prowincjonalnych z podstawowymi interesami i przepisami państwowymi. Do jego obowiązku należał nadzór nad zakładami opiekuńczowychowawczymi, ubezpieczeniami społecznymi budową dróg i mostów komunalnych, lokalnych linii kolejowych, kasą wdów i sierot, kasą pożyczkową, , instytucjami ubezpieczeń od ognia oraz instytucjami kulturalnymi. Urząd Starosty z siedzibą w Gdańsku przetrwał bez większych zmian do I wojny światowej. Praktycznie działalność zakończył w roku 1926. Część spraw kontynuował Reichs- und Staatskommissar. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. J. Zdrenka, Gdańsk 1983]

Wynik skontrum: 82 j.a./1,4 m.b.