Materiały wytworzone przez Komunalną Kasę Oszczędnościową miasta Sanoka zostały podzielone na dwie grupy rzeczowe: materiały organizacyjne i dokumentacja finansowa. Najbardziej wartościowe materiały obrazujące działalność kasy, jej rozwój oraz wkład w rozwój miasta - protokoły i uchwały Wydziału, Dyrekcji i Rady z lat 1904 - 1939 oraz Zarządu z lat 1936 - 1941. Z okresu powojennego poza statutem i rejestrem handlowym materiały organizacyjne nie zachowały się. Prawdopodobnie, w związku z procesem likwidacyjnym, zostały przekazane Bankowi Polskiemu w Warszawie. Zasadniczą grupę w zespole stanowią materiały finansowe, a wśród nich inwentarze, bilanse oraz dokumentacja związana z pożyczkami

Kasy oszczędności na terenie Galicji tworzone były w oparciu o postanowienia dekretu cesarskiego z 2 września 1844 roku. Ich celem było umożliwieni korzystnego i bezpiecznego lokowania oszczędności mniej zamożnym warstwom ludzi oraz popieranie produkcji poprzez udzielanie kredytu najszerszym warstwom społecznym i rozwijanie nawyku oszczędzania. Wydział Miejskiej Kasy Oszczędności w Sanoku zastał powołany do życia w dniu 28 stycznia 1904 roku. Dokonano wówczas wyboru 15 członków Wydziału, który następnie wybrał ze swego grona 3 dyrektorów, zatwierdzonych przez Radę Miejską. Na drugim posiedzeniu Wydziału wybrano Dyrektora Kancelarii Kasy Oszczędności Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka, 12 cenzorów oraz 3 członków Komisji Kontrolującej. Podstawą działalności był statut, który wielokrotnie nowelizowano w latach 1904 – 1910. Ważniejsze zmiany miały miejsce w maju i październiku 1911 roku, kiedy uchwalono Regulamin dla Dyrekcji Kasy, Regulamin dla Wydziału oraz wprowadzono zmiany w paragrafie 3 pracy służbowej i w statucie dla Zakładu Zastawniczego na zastawy ruchome. Wprowadzono wówczas w życie instrukcję kasową i rachunkową wraz ze wzorami wszystkich druków i ksiąg mających obowiązywać w zakładzie zastawniczym. W 1927 r. została ustanowiona nowa podstawowa prawna istnienia, organizacji i działalności wszystkich kas oszczędności i 24 lutego 1930 roku Rada Miejska w Sanoku uchwaliła powołanie Komunalnej Kasy Oszczędności Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka oraz zatwierdziła projekt nowego statutu, przyjmując równocześnie odpowiedzialność za wszelkie zobowiązania Kasy. Odtąd zamiast Wydziału powoływano Radę Kasy. W skład zarządu wchodzili: przewodniczący, zastępca oraz 2 członkowie, których w 1932 r. zastąpiło kolegium złożone z naczelnika, 3 członków i 1 zastępcy, powoływane przez Radę na okres 6 lat. Kolejna rekonstrukcja Rady i Zarządu zastała rozpoczęta w 1936 r. na podstawie zarządzenia porewizyjnego Związku Kas Oszczędnościowych we Lwowie. Polegała ona na wyborze dyrektora zarządzającego od czasu ukazania się przepisów wykonawczych i wzoru nowego statutu, co ostatecznie nastąpiło w dniu 15 czerwca 1937 r.. Wtedy bowiem Rada Miejska jako związek poręczający zatwierdziła nowy Statut Komunalnej Kasy Oszczędności miasta Sanoka w Sanoku. Organami Kasy były: Rada Kasy jako organ stanowiący; Dyrekcja Kasy jako organ zarządzający i wykonawczy; Komisja Rewizyjna jako organ kontrolujący. Z chwilą wybuchu II wojny światowej przedstawiciele dyrekcji kilkunastu kas mających swoje siedziby na terenie województwa lwowskiego, w tym również z Sanoka, zostali ewakuowani, a majątek kas częściowo zdeponowany i zatrzymany w bankach lwowskich. Działalność Komunalnej Kasy Oszczędności miasta Sanoka była jednak kontynuowana, dostosowując się do rozporządzeń i okólników niemieckiego Urzędu Nadzoru Bankowego dla Generalnej Guberni, a po zakończeniu działań wojennych – w oparciu o przepisy pochodzące z okresu II Rzeczypospolitej. Podstawą prawną istnienia Kasy w Polsce Ludowej był wpis do rejestru handlowego Sądu Okręgowego w Jaśle Wydział Zamiejscowy w Sanoku pod nr RHA I 5 w dniu29 stycznia 1947 r. oraz statut uchwalony 21 sierpnia 1947 r. przez Miejską Radę Narodową w Sanoku. Z dniem 1 stycznia 1950 r. Komunalna Kasa Oszczędności miasta Sanoka została postawiona w stan likwidacji, na podstawie rozporządzenia nr 519 Ministra Skarbu. Gmach byłej Komunalnej Kasy Oszczędności Miasta Sanoka przejął Narodowy Bank Polski a obszary gruntowe w Czerteżu oraz inne realności nabyte w drodze egzekucji a także agendy – Bank Rolny Oddział w Sanoku. Proces likwidacji trwał do 1953 roku [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Stanisław Dobrowolski, Sanok 2008]