W skład zespołu wchodzą dokumenty, korespondencja, materiały fotograficzne oraz fotografie. Dokumentacja aktowa to przede wszystkim spuścizna Karola Mikulego (1821-1897), jego syna Fryderyka (1876-1957) oraz korespondencja zony Fryderyka - Haliny z Czachowskich oraz ich córek Romany i Marii. Na uwagę zasługują cenne materiały genealogiczne, zwłaszcza, napisana w 1935 r. w języku niemieckim „Kronika rodziny Mikulich” autorstwa Stefana Mikulego (1864-1940), której część dostępna jest po polsku. W serii „Fotografie” wyodrębniono podserię „Fotografie rodzin skoligaconych” zawierającą wizerunki Olgi Sobbs oraz członków rodzin Petrino, Skublickich, Czachowskich (Halina z Czachowskich Mikuli, wnuczka spokrewnionego z Chopinem Dionizego Czachowskiego, pułkownika i naczelnika powstania styczniowego w Sandomierskiem, była żoną Fryderyka). "Archiwum rodziny Mikulich: jest zespołem otwartym.

Rodzina Mikulich w początkach XVIII w. związana była z ormiańskokatolicką parafią w Śniatynie. Jej członkowie zajmowali się głównie kupiectwem, gromadząc często pokaźne fortuny. Z nastaniem kolejnego stulecia, często przechodzili do warstw ziemiańskiej i inteligenckiej, dzierżawiąc i nabywając majątki, zwłaszcza na Bukowinie oraz pnąc się po szczeblach urzędniczej kariery. W 1811 r. Jakub, Teodor, Stefan, Ariton i Mikołaj, synowie Krzysztofa, uzyskali w Galicji indygenat, potwierdzający ich szlachectwo mołdawskie. Syn Stefana, Jakub, piastował stanowisko radcy dworu. Kolejny syn, Karol, to znany i ceniony muzyk, kompozytor i uczeń Fryderyka Chopina. Sam Stefan był właścicielem dobrze prosperującego domu handlowego w Czerniowcach. Mikulowie wchodzili w związki rodzinne z przedstawicielami znanych rodów, zwłaszcza związanych z Bukowiną rodzin polskich Ormian (m.in. Kaprich, Romaszkanów, Petrowiczów, Aywasów, Warteresiewiczów). Jakub baron Romaszkan żonaty był z córką Antoniny Mikuli. Żoną Mikulego była także Franciszka Wazlówna, kuzynka arcybiskupa Józefa Teodorowicza. Archiwum rodziny Mikulich to zbiór pamiątek podarowanych Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich przez członków rodziny, panie Marię Mikuli i Krystynę Ohanka oraz Edwarda Mikulego.