protokoły i odpisy protokołów z posiedzeń Rady Pedagogicznej z lat 1931 – 1941, 1947- 1953 (sygn. 1- 2), sprawozdania statystyczne szkoły z lat 1948 – 1972 (sygn. 3), sprawozdania z wizytacji szkoły z lat 1935- 1938, 1946- 1966 (sygn. 4- 5), karty organizacyjne szkoły na lata 1929/ 30 i 1931/ 32 oraz formularz statystyczny na rok szkolny 1930/ 31 (sygn. 6), projekty organizacji roku szkolnego z lat 1947- 1972 (sygn. 7), korespondencja szkoły – informacje o działalności, przekształceniach i stanie szkoły, plany zajęć, zaopatrzenie w podręczniki szkolne z lat 1928- 1944 i 1945- 1955 (sygn. 8- 9)

Organizację szkolnictwa polskiego funkcjonującego po I wojnie światowej regulowały przepisy Tymczasowej Rady Stanu Królestwa Polskiego z 10 VIII 1917 r. uzupełniane przez ustawy - o obowiązku szkolnym z 7 lutego 1919 r.; o tymczasowym ustroju władz szkolnych z dnia 4 VI 1920 r. Ostatecznie ustrój szkolnictwa polskiego ustalony został ustawą z dnia 17 lutego 1922 roku "O zakładaniu i utrzymywaniu publicznych szkół powszechnych" (Dz. U. RP z 1922 roku, Nr 18, poz. 143 z poprawką: Dz. U. RP z 1925, Nr 126, poz. 898) oraz ustawą z dnia 11 marca 1932 roku "O ustroju szkolnictwa", Dz.U. (1932) Nr 38, poz. 389, art. 12. Przepisy te obowiązywały do 1948 roku z przerwą na lata okupacji niemieckiej, kiedy obowiązywały rozporządzenia o szkolnictwie w Generalnym Gubernatorstwie z dnia 31 października 1939 roku oraz z dnia 29 sierpnia 1942 roku. W roku 1948 nastąpiła reorganizacja szkolnictwa polskiego, mająca na celu utworzenie 7 klasowych szkół podstawowych i czteroletnich liceów ogólnokształcących - od początku roku szkolnego 1948/49 weszło w życie Zarządzenie Ministra Oświaty z dnia 10 czerwca 1948 roku w sprawie przejściowego programu nauczania w jednolitej szkole średniej na rok szkolny 1948/49, od tego momentu dotychczasowe Publiczne Szkoły Powszechne zmieniły oficjalną nazwę na Szkoły Podstawowe. Istotna zmiana w szkolnictwie nastąpiła z początkiem roku szkolnego 1948/49, kiedy część szkół powszechnych została połączona z państwowymi gimnazjami i liceami ogólnokształcącymi w jednolite jedenastoletnie szkoły ogólnokształcące stopnia podstawowego i licealnego. Nowo powstałe szkoły realizowały program siedmiu klas szkoły podstawowej i czterech klas liceum ogólnokształcącego. Pozostałe szkoły powszechne działały odtąd, jako szkoły ogólnokształcące stopnia podstawowego. Niezależnie od posiadanej organizacji (pełne siedmioklasowe lub niepełne sześcio- i czteroklasowe) realizowały one jednakowy program nauczania. Okres działalności szkół podstawowych siedmioklasowych zamyka wprowadzenie w życie Ustawy z dnia 15 VII 1961 roku o rozwoju systemu oświaty i wychowania, przyjmującej za podstawę organizacyjną i programową systemu kształcenia i wychowania ośmioletnią szkołę podstawową. Publiczna Szkoła Powszechna w Solcu Starym została przejęta przez rząd polski, dniem 1 listopada 1917 roku jako 1-klasowa mieszana. Od 1 października 1919 roku została przemianowana na 2-klasową szkołę powszechną. Z dniem 1 września 1929 roku Szkoła w Solcu Starym została skomasowana ze Szkołą w Woli Żyznej, a od 1 października 1929 roku funkcjonowała, jako szkoła 3-klasowa. Obwód szkolny Solec Stary obejmował w 1928 roku wsie Solec, Nowy Solec i Wolica. W późniejszych latach, po 1945 roku doszły wsie Gacki Nowe i Poręba Wierzbicka. W roku szkolnym 1947/ 48 szkoła w Solcu Starym była szkołą 5-klasową, od 1951/ 52 – szkołą 7-klasową.