Dokumenty osobiste Lydii i Henryka, dokumenty działalności zawodowej, dokumenty rodzinne, akta dotyczące założenia i działalności zespołów wokalnych, materiały biograficzne: świadectwa, dyplomy ukończenia uczelni, dyplomy honorowe, legitymacje, fotografie rodzinne, materiały do genealogii rodziny Opieńskich i Barblan, w tym listy rodziców Józefa i Ludwiki Opieńskich, nekrologi, domowe księgi gości domu Opieńskich w Morges, bogata korespondencja Henryka do pierwszej żony Anny Krzymuskiej zmarłej w 1923 r. i korespondencja od różnych postaci życia muzycznego, literackiego, społeczno-politycznego, w tym listy od przyjaciół z dzieciństwa i młodości: Stanisława Wyspiańskiego, Józefa Mehoffera, Lucjana Rydla i innych, korespondencja z instytucjami muzycznymi i społecznymi, korespondencja do Lydii po śmierci Henryka, z lat 1943-1983, artykuły i notatki, wydawnictwa o tematyce muzycznej, zaproszenia na koncerty, programy koncertów własnych i obcych, wycinki prasowe, fotografie rodzinne Opieńskich i Barblan. Przedmioty i pamiątki osobiste, takie jak: batuty, obrazy, odznaczenia, medale, porcelana, szarfy z wieńców pożegnalnych z pogrzebu Henryka. Bogata kolekcja nut. Oryginał tekstu Henryka Sienkiewicza o literaturze polskiej, rękopis wiersza Wyspiańskiego.

Lydia Barblan-Opieńska, ur. w 1890 r. w Morges, zm. w 1983 r. w Morges, szwajcarska śpiewaczka i kompozytorka, pedagog, żona Henryka Opieńskiego. Studiowała fortepian i harmonię we Fryburgu Bryzgowijskim, Paryżu, Bazylei, następnie śpiew i kompozycję. W latach 1911-1926 uczyła śpiewu w konserwatoriach we Fryburgu, Bazylei, Poznaniu i Lozannie. W 1924 r. poślubiła Henryka Opieńskiego. Razem stworzyli w Lozannie zespół wokalny Motet et Madrigal złożony z dziesięciu zawodowych śpiewaczek i śpiewaków. Była autorką wariacji fortepianowych i kantat. Po śmierci Henryka w 1942 r. prowadziła m.in. chóry żeńskie w Yens i w Gimel, ufundowała chór Les Mouettes w Morges, jednocześnie wykładając ortofoniczną technikę wokalną. Popularyzowała muzykę polską w Szwajcarii, organizując koncerty i przesłuchania. Rząd polski odznaczył Lydię Złotym Krzyżem Zasługi. Henryk Opieński ur. w 1870 r. w Krakowie, zm. w 1942 r. w Morges, skrzypek, kompozytor, dyrygent, muzykolog, wydawca muzyczny. Ukończył studia chemiczne na Politechnice w Pradze i jednocześnie kształcił się jako skrzypek, kompozytor i dyrygent. Debiutował w 1906 r. jako dyrygent operowy we Lwowie. W latach 1908-1911 był dyrygentem Opery Warszawskiej, a 1913-1914 organizatorem orkiestry symfonicznej i kierownikiem muzycznym Teatru Polskiego w Warszawie. W 1911 r. założył pierwsze w Polsce czasopismo muzykologiczne „Kwartalnik Muzyczny”. W 1920 r. zorganizował w Poznaniu pierwszą w Polsce Akademię Muzyczną. W 1926 r. Opieński przeniósł się na stałe do Morges w Szwajcarii, gdzie prowadził zespół Motet et Madrigal oraz działalność koncertową wspólnie z drugą żoną, śpiewaczką i kompozytorką Lydią Barblan. W latach 1932-1936 sprawował funkcję prezesa Société Vaudoise de Musique w Lozannie. Był propagatorem polskiej muzyki za granicą. W tym okresie był w bliskich relacjach z Ignacym Paderewskim, który mieszkał obok Morges. Na dorobek Opieńskiego składają się zarówno prace z zakresu muzykologii, jak i utwory muzyczne. W 1909 r. opublikował monografię o Chopinie. Ponadto był autorem: Dziejów muzyki powszechnej w zarysie (1912), La musique polonaise (1918), Stanisław Moniuszko. Życie i dzieła (1924), Paderewski (1928). Skomponował m.in.: opery Maria (1923) i Jakub Lutnista (1926), liczne utwory orkiestrowe, np. poemat symfoniczny Zygmunt August i Barbara, utwory kameralne, fortepianowe, chóralne i pieśni.

Sygnatura: AHP OPIE. Rozmiar: 50 mb. Rysunki i akwarele Józefa Mehoffera, Stanisława Wyspiańskiego, Karola Maszkowskiego wydzielone zostały w serii AHP MEHO.