Księgi urodzeń z lat 1874-1915; 45 j.a. Księgi małżeństw z lat 1874-1920; 48 j.a. Księgi zgonów z lat 1874-1920; 48 j.a. Skorowidze z lat 1874-1888, 1907-1908; 10 j.a. Wtóropisy: 127 j.a.

Urząd Stanu Cywilnego Łobżenica rozpoczął swą działalność 1 października 1874 roku, kiedy to na mocy ustawy z 9 marca 1874 roku o prowadzeniu rejestrów stanu cywilnego i zawieraniu małżeństw wprowadzono w Królestwie Pruskim powszechną oraz świecką rejestrację urodzeń, małżeństw i zgonów. Sprawy te powierzono urzędnikom stanu cywilnego (Standesbeamte), mianowanym i nadzorowanym przez władze administracyjne. Państwo pruskie podzielono na obwody (Standesamtsbezirke), obejmujące jedną lub kilka gmin, w zależności od gęstości zaludnienia. Akta stanu cywilnego rejestrowano w trzech osobnych rejestrach (urodzeń, małżeństw i zgonów) w dwóch egzemplarzach. Pierwopis (Haupt-Register) zostawał w usc, wtóropis (Neben-Register) przekazywano na przechowywanie do właściwego sądu obwodowego (Amtsgericht). W okresie zaboru pruskiego i okupacji hitlerowskiej księgi prowadzone były w języku niemieckim, a w okresie międzywojennym po polsku (dla terenów, które po traktacie wersalskim przypadły Polsce). Urzędy stanu cywilnego z terenu byłego zaboru pruskiego, działające na podstawie przepisów niemieckich, uzupełnianych w późniejszym okresie przez rozporządzenia i interpretacje polskich władz państwowych, funkcjonowały do końca 1945 roku. Z dniem 1 stycznia 1946 roku zostały one zastąpione przez urzędy stanu cywilnego działające na podstawie dekretu z 25 września 1945 roku Prawo o aktach stanu cywilnego, który ujednolicił rejestrację stanu cywilnego na terenie całej Polski. Urząd istniał do 31 grudnia 1945 roku.

Inwentarz w bazie ZoSIA