Najstarszy obraz zbioru datowany jest na XVI-XVII w., najmłodsze powstały w 1998 r. Zbiór podzielono na serie związane z tematyką ewidencjonowanych dzieł (sztuka sakralna, sztuka niesakralna i portrety). W serii „sztuka sakralna” wyodrębniono cztery podserie. Są to: sceny biblijne (34 jednostki), wizerunki świętych (37 jednostek), sceny alegoryczne (5 jednostek) oraz pejzaż, architektura, sceny rodzajowe (2 jednostki). Sztukę niesakralną reprezentuje tylko jedna jednostka. W kolekcji znajduje się 29 portretów. Wśród zidentyfikowanych twórców występują m.in: Teodor Axentowicz, Leon Wyczółkowski, Stanisław Lentz i Stanisław Bober. Technika wykonania: dominuje malarstwo olejne (na płótnie, na desce i zasługujące na szczególną uwagę - na koźlej skórze) oraz grafika. Ze względu na czytelność rejestru obrazy dwustronne zewidencjonowano jako dwie jednostki pod różnymi tytułami, zaznaczając w uwagach tytuł drugiego obrazu.

Zbiór obrazów obejmuje kolekcję 109 dzieł ikonograficznych wykonanych różną techniką i pochodzących z różnych okresów, a znajdujących się obecnie w zasobach Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich. W znakomitej większości zbiór obrazów stanowią dzieła sztuki sakralnej, które wraz z częścią wyposażenia kresowych kościołów ormiańskokatolickich, trafiły na tereny obecnej Polski (pochodzą głównie z kościołów w Stanisławowie i Horodence, także z Suczawy, Tyśmienicy i Kamieńca Podolskiego). Znaczną część zbioru tworzą portrety wybitnych postaci świata ormiańskiego. Niektóre z obrazów znalazły się wśród eksponatów prezentowanych na wystawie historycznej miasta Stanisławowa w 1928 r. oraz na wystawie sztuki ormiańskiej we Lwowie w 1932 r. Zachowane inwentarze i fotografie wnętrz kościelnych, a także sygnowania i napisy pozwoliły częściowo ustalić tematykę, autorstwo, datację i pochodzenie obrazów. Większość dzieł ikonograficznych jednak wciąż oczekuje na szczegółową identyfikację.