W aktach znajdują się protokoły głosowań do Sejmu i Senatu w roku 1989 w poszczególnych obwodach wyborczych byłego województwa leszczyńskiego.

Rok 1989 obfitował w przełomowe wydarzenia. Najważniejszym etapem przemian ustrojowych były obrady „Okrągłego Stołu”. Rozmowy rozpoczęły się dnia 6 lutego 1989 roku, a zakończyły 5 kwietnia tego samego roku. Przedmiotem negocjacji było wypracowanie zasad demokratyzacji ustroju społecznego oraz naprawy systemu gospodarczego w Polsce. W zakresie reform dotyczących naczelnych władz państwowych uzgodniono utworzenie Senatu (z liczbą 100 senatorów) jako drugiej izby parlamentu oraz urzędu Prezydenta. Postanowiono też, że wybory do senatu będą całkowicie wolne, natomiast wybory do sejmu będą miały charakter kontraktowy, tj. określono z góry proporcję podziału mandatów: dla obozu koalicyjno-rządowego przeznaczono 65% (299 mandatów), a dla opozycji 35% (161 mandatów). Liczbę 299 podzielono na 264 i 35, z czego pierwsze były obsadzane w wyniku wyborów w okręgach wielomandatowych, a drugie z tzw. listy krajowej, na której znajdowali się najbardziej znani przedstawiciele partyjni; o pozostałe 35% miejsc (161 mandatów) mieli walczyć w wolnych wyborach kandydaci bezpartyjni. Aby uzyskać mandat w okręgu w pierwszej turze, należało otrzymać ponad połowę wszystkich ważnie oddanych głosów, natomiast w drugiej turze posłem zostawał kandydat, który dostał większą ilość ważnych głosów. Inne rozwiązanie przyjęto natomiast w odniesieniu do listy krajowej: posłami zostawali wyłącznie kandydaci otrzymujący ponad połowę głosów. Ordynacja nie przewidywała natomiast dla kandydatów z listy krajowej drugiej tury. Wyboru stu senatorów miano dokonać w 49 okręgach, których granice pokrywały się z obszarem województw. W przypadku wyborów do Senatu przynależność partyjna kandydata nie miała znaczenia, a do zarejestrowania się wymagane było jedynie uzyskanie 3000 podpisów. Senatorem zostawał kandydat, który zdobył ponad połowę ważnie oddanych głosów. Jeśli w pierwszej turze wszystkie mandaty w okręgu nie zostałyby obsadzone, odbywała się druga tura, w której prawo uczestnictwa otrzymywali dwaj kandydaci najlepsi w pierwszym głosowaniu. Wybory przeprowadzone zgodnie z tymi ustaleniami odbyły się 4 czerwca 1989 r. W ich rezultacie strona solidarnościowa obsadziła wszystkie przyznane jej miejsca w parlamencie oraz wprowadziła do senatu 99 (na 100) swoich przedstawicieli. W Lesznie, zgodnie z komunikatem powołanej dla przeprowadzenia wyborów do Sejmu i Senatu, Okręgowej Komisji Wyborczej, ponad połowę ważnych głosów otrzymali Adela Dankowska z Leszna i Marek Jurek z Poznania, wybrani tym samym na posłów. W sumie w Okręgu nr 54, obejmującym województwo leszczyńskie, głosowało 70 % elektoratu, wobec 62 % w kraju. Wobec nieotrzymania wymaganej liczby głosów w obrębie mandatów 212 i 213, w ponownym głosowaniu w dniu 18 czerwca 1989 roku wybrani zostali Józef Bąk i Janusz Maćkowiak – obaj spoza Leszna. W wyborach do Senatu w dniu 4 czerwca 1989 r. nie zostały obsadzone dwa mandaty z powodu nieuzyskania przez żadnego z kandydatów wymaganej liczby głosów, tj. więcej niż połowy ważnie oddanych. W ponownym głosowaniu 18 czerwca senatorami zostali Stanisław Andrzej Hoffmann i Antoni Żurawski.