protokoły zdawczo-odbiorcze przekazania mienia w zarząd zakładów, przedsiębiorstw, warsztatów 1945-1950 (1 j.a.), przepadek mienia na podstawie wyroku sądowego-protokoły, zawiadomienia 1946-1950 (2 j.a.), reprywatyzacja drogą sądową-protokoły, korespondencja 1945-1951 (8 j.a.), reprywatyzacja drogą administracyjną-protokoły, korespondencja (2 j.a.), młyny, zakłady przemysłowe i usługowe, protokoły kontroli, inwentarze, zezwolenia 1945-1951 (3 j.a.), ustalenie charakteru prawnego użytkowania majątku-protokoły przesłuchania świadków 1948 [1953] (2 j.a.), wykazy zakładów przemysłowych, handlowych, usługowych 1945-1948 (1 j.a.), zabezpieczenie mienia obywateli Austrii 1949 (1 j.a.).

Urzędy Likwidacyjne działały po II wojnie światowej na rzecz zabezpieczenia majątku ruchomego i nieruchomego, który w wyniku działań wojennych pozostał bez właścicieli. Ustawą z dnia 08.03.1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich utworzono Główny Urząd Likwidacyjny i okręgowe urzędy likwidacyjne. Do zakresu działania urzędów likwidacyjnych należało: zabezpieczanie majątków opuszczonych do czasu objęcia ich przez właściwe władze, kontrola i sporządzanie inwentarzy takich majątków, oddawanie w najem lub dzierżawę majątków opuszczonych, sprzedaż nieruchomości, w przypadku gdy zachodziło niebezpieczeństwo niszczenia ich substancji lub gdy koszt ich przechowywania był niewspółmiernie wysoki w stosunku do ich wartości. Okręgowe i Rejonowe Urzędy Likwidacyjne zniesione zostały na podstawie uchwały Rady Ministrów nr 223 z dnia 17.03.1951 r., a ich agendy przejęły Wydziały Finansowe Prezydiów Wojewódzkich i Powiatowych Rad Narodowych. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Justyna Miętka , Opole 2004]