Księgi urodzeń, małżeństw, zgonów 1858-1865 sygn. 1-8, Alegaty 1861, 1862, 1864, 1865 sygn. 9-12, Księgi urodzeń, małżeństw, zgonów 1866-1870 sygn. 13-17, Alegaty 1866-1867 sygn. 18-19

Makarówka, cerkiew drewniana wybudowana w 1701r z fundacji Karola Stanisława Radziwiłła kanclerza wielkiego litewskiego, dekanat międzyrzecki (1861). W 1875 r. przekształcona przez władze carskie na prawosławną i w 1935 r. na kościół rzymskokatolicki pw. Zwiastowania NMP. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym,ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestepstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. Bibliografia: Prawo cywilne obowiązujace w guberniach Królestwa Polskiego T. I Petersburg 1875. Zbiór przepisów prawnych w sprawach rejestracji stanu cywilnego wydanych po odzyskaniu niepodległości państwowej Warszawa 1931opr. J. Litwin, A. Rżewski Ukaz z 2.01. 1862r uznawał obrządek greckokatolicki za odrębne wyznanie, nie związane z obrządkiem łacińskim. Unicka Diecezja Chełmska dzieliła się wówczas na dekanaty: bialski, kodeński, łosicki, miedzyrzecki, parczewski, sokołowski, wisznicki, włodawski podlegała wyłączonemu od 27.06.1864r z Komisji Wyznań Religijnych i Ośw. Publ. - Zarządowi Spraw Duchownych, który ukazem z 3.10. 1868 podporządkowano min. Ośw.publ. w Petersburgu, a 3.03.1869r zlikwidowano. W latach 1866-1874 istniały dekanaty bialski, konstantynowski, radzyński, sokołowski (obejmujący także powiat siedlecki), wlodawski. Ukaz z 23.12. 1874r sprawy greckounickie przenosił do kompetencji MSW (DzPraw t.V s.291 Postanowienie KU t. XVI s.100) Ukaz z 30.06.1866r „O świeckim, grekounickim duchowieństwie w Królestwie Polskim” regulował sprawy materialne duchowieństwa unickiego, nowy podział dekanalny. W październiku 1873r b-p Chełmski nakazał księżom unickim do 1.01. 1874r przystąpienie do prawosławia. Opór wiernych łamano zbrojnymi represjami. Ukaz cara z 5.07.1874r o całkowitym zastąpieniu Unii prawosławiem stał się podstawą przyłączania całych dekanatów unickich, a zjazd konsystorza 2.03.1875r podpisał akt przyłączenia kościoła greckokatolickiego do Cerkwi prawosławnej.

Akta parafii przechowuje także AP Lublin.