Spis zdawczo-odbiorczy 1987-1989 sygn. 1, Konferencje 1985-1989 sygn. 2-4, Plenum 1984-1989 sygn. 5-10, M-GKR 1984-1989 sygn. 11-12, Egzekutywa 1984-1989 sygn. 13-17, M-G K Kontroli Partyjnej 1984 sygn. 18, Komisja Współdziałania 1987-1989 sygn. 19-20

Pilawa na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z 19.08.1983 wchodzącym w życie z dniem 1.01.1984 uzyskała praw miejskie. (DzU 1983 nr 51 poz. 229 Rozporządzenie RM z dn. 19.08.1983 „Pilawa miastem” [w]: Tygodnik Siedlecki z 5.02.1984 obszar miasta stanowiło 616 ha ziemi dotychczas wiejskiej i 46 ha lasu.) Komitet gminny przekształcono w miejsko-gminny na konferencji 9 grudnia 1983r pozostawiając jednak jej akta w zespole w AKW PZPR w Siedlcach noszącym numer 52. Pilawska organizacja partyjna liczyła w 1983 roku 441 członków. Ostateczne rozwiązanie PZPR dokonało się 29.01.1990r na XI Zjeździ. Ostatnie zachowane protokóły posiedzeń instancji KM-G PZPR w Pilawie mają daty: konferencja – 29.10.1986r, Plenum – 26.09.1989r, Egzekutywa – 14.11.1989. Polska Zjednoczona Partia Robotnicza ( PZPR ) powstała 15.12. 1948r. z połączenia Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Partii Socjalistycznej, rozwiązana 29.01.1990r na swoim XI Zjeździe. Była nie tylko partią polityczną sensu stricte, lecz organizacją spełniającą szereg funkcji właściwych organom władzy, administracji, ponieważ zasada centralizmu demokratycznego oraz przewodnia rola Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wpisana została do Konstytucji znowelizowanej przez Sejm 10.02.1976r (Dz.U. Nr 5 poz. 29; Dz. U. Nr 7 poz.36 art. 3 tekst jednolity konstytucji). Podstawą działalności PZPR były organizacje partyjne tworzące się w oparciu o struktury terytorialno - produkcyjne, hierarchicznie podporządkowane organizacjom wyższego szczebla. Na podstawie ustawy z dnia 29 listopada 1972r (Dz. U. Nr 49 poz. 312) realizującej decyzje podjęte 27 września tegoż roku na VI Plenum KC PZPR, zostały utworzone z dniem 1.01.1973r. gminy jako podstawowe jednostki podziału administracyjnego. W mniejszych miastach powołano wspólne organy miasta i gminy- rady narodowe miasta i gminy oraz urzędy. W tych jednostkach administracyjnych powołano Komitety Miejsko-Gminne PZPR. Jako instancje I stopnia podlegały Komitetowi Wojewódzkiemu PZPR, same nadzorując działalność podstawowych organizacji partyjnych i Komitetów Zakładowych. Władzami uchwałodawczymi w partii były zjazd, konferencja, komitet, zebranie, władzami wykonawczymi -–Biuro Polityczne, egzekutywa, sekretariat, organami kontrolnymi – komisja rewizyjna, komisja kontroli partyjnej. Pierwsze konferencje zapoczątkowujące działalność komitetów gminnych i miejsko-gminnych odbyły się w listopadzie –grudniu 1972r. Konferencja (wyborcza, programowa, przedzjazdowa – nazwa w zależności od stawianych zadań) uchwalała program działania organizacji, oceniała stopień realizacji uchwał konferencji sprawozdawczo-wyborczych, oceniała działalność swych komitetów, wybierała komitet, komisje rewizyjne, komisje kontroli partyjnej. Władzę między konferencjami sprawował Komitet Miejsko-Gminny zapewniając realizację uchwał zjazdów PZPR, KC PZPR i jego organów, konferencji wojewódzkich oraz własnej konferencji, wytycznych otrzymanych z Komitetu Wojewódzkiego. Rekomendował kandydatów na radnych, rozliczał z realizacji linii partyjnej. Wybierał Egzekutywę oraz wchodzących w jej skład sekretarzy, nadzorował ich pracę oraz pracę komisji problemowych. Egzekutywa kierowała organizacją partyjną między posiedzeniami Plenum, wybierała sekretarzy, określała zakres ich obowiązków, oceniała ich pracę. Zatwierdzała decyzje podstawowych organizacji partyjnych o przyjęciu kandydatów i członków i skreśleniu ich z ewidencji, zatwierdzała decyzje o powołaniu i likwidacji, zmianie nazwy POP. Zatwierdzała kandydatów na stanowiska kierownicze będące w jej nomenklaturze. Na czele organizacji partyjnej stał I Sekretarz wspomagany przez 3 sekretarzy: organizacyjnego, propagandy, rolnego/ ekonomicznego. W komitetach miejsko-gminnych w zależności od charakteru gospodarczego jednostki, istnienia zakładów przemysłowych powoływano sekretarza ekonomicznego lub rolnego (czasem łączono kompetencje). Powoływano zwykle więcej komisji problemowych niż w typowych gminach. Zwykle były to: komisja organizacyjna, skarg i wniosków, komisja ideologiczna zwana też komisją propagandy lub pracy ideowo-wychowawczej, komisja rolna, Komisja ekonomiczna, ds. młodzieży i organizacji młodzieżowych.