Zespół zawiera : księgi Urodzeń, 1890-1900,1900-1908 sygn.1-2, Małżeństw 1879-1900 sygn.3, akta zgonów 1882-1902 sygn.4, dokumenty do akt urodzeń (sprostowania akt) 1898, 1901, 1903, 1905, 1908 sygn. 5-9, księga małżeństw (unikat) 1901-1921, sygn. 10, księga małżeństw unikat 1921-1938, sygn. 11, 14, księga zgonów unikat 1902-1919, sygn.12, Akta zbiorowe do księgi małżeństw 1911-1937 [1959-1998], sygn. 13,15,16

Parafia Rzymskokatolicka pw. Wszystkich Świętych w Sobieniach Jeziorach, dekanat garwoliński. Kościół murowany, wybudowany przez Karola Jezierskiego w 1806 r. i utworzona parafia; powiększony w 1908 r. i w następnym roku konsekrowany przez biskupa lubelskiego, Franciszka Jaczewskiego. Księgi metrykalne w parafii od 1809 r. Miejscowości należące do parafii: Sobienie Jeziory, Karczunek, Piwonin, Przydawki, Radwanków, Sewerynów, Sobienie Kiełczewskie I, II, Sobienie Szlacheckie, Śniadków Górny, Śniadków Dolny, Wysoczyn, Zambrzyków Nowy, Zambrzyków Stary, Zuzanów. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (Dz.P KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym,ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestępstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz.U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzających to prawo (Dz.U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC.

Akta nie mikrofilmowane