Sygnatura 1. Księga protokółów posiedzeń Zarządu Siedleckiego Katolickiego Towarzystwa Dobroczynności 1928-1946, Sygnatura 2. Dokumentacja związana ze staraniem o ponowną rejestrację, statut [1918] 1945-1947, Sygnatura 3. Zbiór dokumentów dotyczących nieruchomości i kapitału, a także obowiązków towarzystwa 1911-1931

W 1898 r powstała w Siedlcach organizacja dobroczynna pod nazwą Towarzystwo Wspierania Ubogich miasta Siedlce, po odzyskaniu niepodległości nazwę zmieniono na Siedleckie Katolickie Towarzystwo Dobroczynności. Celem stowarzyszenia było niesienie pomocy materialnej potrzebującym i wspierania ducha narodowego wśród polskiej młodzieży. Fundusze towarzystwa składały się ze składek członkowskich i drobnych ofiar, ale byli i ofiarodawcy zapisujący na rzecz towarzystwa cały swój majątek: 1.Aleksander Przybylski testamentem z 11/23.06. 1902r , 2.Maria z Borkowskich Hoyerowa testamentem z dn. 28.10. 1901r, 3.Michalina z Kossakowskich Markiewiczowa zmarła 9.04.1909r testamentalnie zapisała dla ucznia szkoły w Siedlcach 2 tysiące rubli na „ Stypendium imienia Doktora Anastazego Sawickiego”, 4.Zapis Ignacego Zdrojkowskiego na nieruchomości przy ul. Sienkiewicza 40 (3000 rubli) na rzecz sierot katolickich. Towarzystwo na placu przy ul. Cmentarnej 2 wzniosło dom murowany oraz zabudowania gospodarcze. Przeznaczono je początkowo na ochronkę dla dzieci przychodzących i czytelnię, a następnie na „Żłobek” i przekazano do użytku Magistratowi miasta. Pracę Towarzystwa regulował statut zatwierdzony w okresie 20-lecia międzywojennego w Lublinie (w 1928, 1933 r podejmowano zabiegi o zmianę statutu). Zadaniem Towarzystwa było przede wszystkim wykonywanie testamentów fundatorów, otaczanie opieką i niesienie pomocy materialnej ubogiej młodzieży, później także pomoc dzieciom bezrobotnych w postaci stałego lub doraźnego dożywiania. W 1939r zarząd stowarzyszenia postanowił przystąpić do ogólnopolskiej organizacji społecznej z siedzibą w Poznaniu. W 1940r stowarzyszenie zaprzestało działalności na polecenie władz niemieckich, administrację budynków i nieruchomości przejął magistrat miasta Siedlce. Miasto przejęło dokumentację fundacji i spłonęła ona w 1944r wraz z aktami miasta. W 1945r dawni działacze podjęli próbę reaktywacji fundacji, a w 1947r zatwierdzenia nowego statutu. Brak informacji o dacie zaprzestania działalności. Organami towarzystwa były: Walne Zgromadzenie, Komisja Rewizyjna, Zarząd. Prezesi: Julian Toczyski, Józef Scipio del Campo, Stanisław Dylewski, Stanisław Rutkowski. W 1916 r. Stowarzyszenie liczyło 90, a w 1939 r – 196 członków.