Akta prezydialne 1932-1939 sygn. 6437-6447, Pomoce kancelaryjne 1929-1936 sygn.1, 2, 6433-6436, Akta spraw karnych Kg [1928] 1929-1939 [1940-1944] sygn.3-5859, 6235, 6236, Akta spraw karnych ogólnych Ko 1932-1939 sygn. 5860-6234, Akta spraw cywilnych C 1929-1939 [1940-1943] sygn. 6264-6306, Akta spraw opiekuńczych [1914-1928] 1929-1937 sygn.6307, Akta komornika Km. 1929-1939 sygn. 6326, 6337-6340, 6448-6456, akta spraw karnych 1928-1934, sygn.6457-6505

Sąd Grodzki w Stoczku Węgrowskim został powołany na mocy rozporządzenia prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dn. 6 lutego 1928 r.( Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, dalej Dz. U. R. P. z 1928 r., nr 12, poz. 93). Prawo o ustroju sądów powszechnych ustanawiało czterostopniową strukturę organizacyjną sądów. Wymiar sprawiedliwości w sprawach cywilnych i karnych sprawowały sądy powszechne: sądy grodzkie oraz sędziowie pokoju, sądy okręgowe, sądy apelacyjne, Sąd Najwyższy. Instancją odwoławczą był Sąd Okręgowy w Siedlcach, apelacyjną Sąd Apelacyjny w Warszawie. Sąd Grodzki miał siedzibę w Stoczku Węgrowskim przy ul. Wolności 1. Działał do 1939 r., kiedy to nastąpiła przerwa spowodowana wojną. Zasięg terytorialny Sądu Grodzkiego w Węgrowie w latach 1929-1939 obejmował gminy: Stoczek, Łochów, Sadowne i Prostyń. Sprawy wewnętrznego urzędowania Sądu Grodzkiego w Stoczku podobnie jak innych sądów apelacyjnych, okręgowych i grodzkich regulowało rozporządzenie ministra sprawiedliwości z dn. 1.XII.1932 r. (Dz. U. R.P. z 1932r., nr 110, poz.905, Regulamin ogólny wewnętrznego urzędowania sądów apelacyjnych, okręgowych i grodzkich, s.2263-2276). Funkcję sędziego pełnili kolejno: S. Kołakowski, W. Szczepański, A. Dmowski, W. J. Korzeniowski, O. Busse, J. Elżanowski. Sąd Grodzki w Stoczku rozpoznawał: sprawy majątkowe, sprawy działowe, (z uwzględnieniem wartości przedmiotu sporu) oraz bez względu na wartość przedmiotu sporu: a) sprawy o ojcostwo nieślubne, jak również o roszczenia majątkowe, pozostające w związku z ojcostwem nieślubnym; b) sprawy o istnienie, unieważnienie albo rozwiązanie umowy najmu, o roszczenia pieniężne z najmu wynikające oraz sprawy o wydanie lub odebranie przedmiotu najmu i o zatrzymanie rzeczy, wniesionych przez lokatora do przedmiotu najmu; c) sprawy o ochronę zakłóconego lub przywrócenie utraconego posiadania. Przy Sądzie Grodzkim w Stoczku Węgrowskim funkcjonował również urząd komornika. Funkcję komornika przy Sądzie Grodzkim Stoczku Węgrowskim pełnił w 1929 r. Stefan Niedźwiecki, w 1934 Mieczysław Mystkowski, w latach 1935-1937r. Józef Kropkiewicz, w 1939r. Rajmund Czyżewski. Komornik był urzędnikiem państwowym powołanym do pełnienia czynności egzekucyjnych i innych, wskazanych w ustawach. Okręg urzędowy komornika stanowiący jego rewir, obejmował zasadniczo okrąg sądu grodzkiego lub jego część. Komornika mianował na dane stanowisko prezes sądu apelacyjnego. Komornik pełnił czynności osobiście. Bezpośrednią władzą służbową komornika był kierownik sądu grodzkiego, przy którym komornik urzędował. Komornik powinien utrzymywać biuro w siedzibie sądu grodzkiego, przy którym urzęduje. Zmianę mógł zarządzić prezes Sądu Okręgowego w Siedlcach oraz prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Komornik pobierał za swe czynności opłaty oraz należności na pokrycie wydatków (Dz. U.R.P. nr 102 z 1932r, poz.886) Notatkę sporządziła Marta Rogalska

akt nie mikrofilmowano, nie digitalizowano, w ZoSIA sygn.1-6505