1. Dokumenty z roku 1449, sygn. 1 2. Hauptverwaltung z lat 1776-1847, sygn. 2-4 3. Gerichtssachen z lat 1732-1822, sygn. 5-33 4. Finanzverwaltung z lat 1729-1866, sygn. 34-38 5. Stadtvermögen z lat 1701-1858,sygn. 39-40 6. Stadtbauamt z lat 1747-1940, sygn. 41-43 7. Kirchen- und Schulwesen z lat 1750-1848, sygn. 44-48 8. Fürsorgesachen z roku 1791, sygn. 49 9. Handelswesen z lat 1807-1833, sygn. 50-51 10. Akta nieopracowane z lat 1600-1940, sygn. 52-61 (sprawy biurowe, sprawy majątkowe, list prawego urodzenia, wykaz listów wyjazdowych, lista mieszkańców - osoby o nazwiskach N-Q, przyjęcia na naukę zawodu)

Miasto Głogów zostało lokowane na prawie niemieckim przez księcia głogowskiego Konrada I w 1253 roku. Miastu nadano znaczny obszar ziemi, obejmujacy wsie: Serby, Brzostów, Ruchowice, Jaczów. Na czele miasta stanął wójt, który pełnił również rolę zasadźcy, sprowadzającego nowych osadników. Informacje o pierwszej radzie miejskiej pojawiają się w dokumentach z lat 1291, 1304 i 1310. Składała się ona z sześciu mieszczan na czele z burmistrzem. Ostatecznie w 1331 roku miasto odkupiło uprawnienia wójta, co oznaczało przejecie pełnej władzy przez radę miejską i burmistrza. Pierwszewzmianki o cechach pojawiły się na początku XIV wieku. W 1346 roku po przejęciu księstwa głogowskiego przez królów czeskich Głogów został podzielony na dwie odrębne części: królewską i książęcą. W mieście powstały dwa ośrodki władzy i dwa odrębne sądy. Działały też dwie rady miejskie. Począwszy od drugiej połowy XIV wieku miasto zaczęło się szybko rozwijać, urastając do rangi głównego ślaskiego ośrodka handlowego. Przełomowym wydarzeniem w dziejach Głogowa stała się podjeta w 1630 roku decyzja o rozbudowie fortyfikacji i uczynieniu z miasta twierdzy. Budowa twierdzy prowadzona była w latach 1631-1632. Po prejęciu Śląska przez Prusy w 1742 roku na ziemi głogowskiej zaczęto wprowadzać nowa administrację, która nie ominęła także zarządów miejskich. Magistrat był mianowany przez króla i stał się urzędem królewskim, a samodzielność miasta została znacznie ograniczona. Ponadto ograniczenia wynikajace z funkcji miasta-twierdzy powodowały utrudnienia w działalności gospodarczej i handlowej oraz uniemożliwiały rowój terytorialny. Kolejnym istotnym wydarzeniem dla Głogowa było wydanie 19 listopada 1808 roku ordynacji miejskiej, ustalajacej nowe zasady funkcjonowania samorządu miejskiego. Wybory według nowych zasad odbyły się w Głogowie w dniach 21-23 lutego 1809 roku, a w skład pierwszej rady weszło 45 członków z kupcem Schulze na czele. Organem wykonawczym rady był magistrat, wybierany przez zgromadzenie radnych. Na jego czele stał burmistrz. W XIX wieku miasto pozostało przede wszystkim twierdzą. Władze miejskie podjęły decyzję o założeniu osobnego przedmieścia na zachód od miasta, daleko od murów miejskich. Dopiero 30 kwietnia 1902 roku została zawarta umowa pomiedzy władzami miejskimi a wojskowymi o zniesieniu fortyfikacji. W rezultacie tego w latach 1905-1906 opracowano plan zabudowy, według którego systematycznie rozbudowywano miasto. Na przełomie XIX/XX wieku magistrat składał się z kilkunastu referatów i stanowisk pracy. Biuro magistratu obsługiwał sekretariat, który zajmował się takze sprawami osobowymi, meldunkowymi i stanu cywilnego oraz obsługą rady miejskiej. Sprawami finansowymi, jak: kasa miejska, kasa oszczędnościowo-pozyczkowa, kasa ubogich, ściąganie podatków, zajmowały sie referaty podatkowo-rachunkowe. Nadzór nad szkołami i kosciołami objął referat do spraw szkolnictwa, zaś szpitalem miejskim, zakładami przymusowego pobytu, zakładami opieki społecznej oraz nadzorem nad fundacjami zajmował się referat do spraw pomocy społecznej. Oddzielne biuro obsługiwało gazownię miejską, oświetlenie i wodociągi. Nadzór nad budownictwem sprawowała policja budowlana. Wraz z objeciem w 1933 roku władzy przez narodowych socjalistów nastąpiło znaczne ograniczenie roli samorzadu miejskiego oraz jego kolejna reorganizacja. Burmistrza wyznaczała teraz administracja państwowa i lokalny zwierzchnik NSDAP. Radni, nie wybierani lecz nominowani, dysponowali tylko głosem doradczym. W 1944 roku w Berlinie zapadła decyzja o ponownym utworzeniu w Głogowie twierdzy. Decyzja o obronie twierdzy przed wojskami radzieckimi spowodowała olbrzymie, sięgające 95% zniszczenie głogowa, o którego walki trwały do 1 kwietnia 1945 roku. Miasto praktycznie przestało istnieć stanowiąc wielkie rumowisko gruzów. [Na podstawie wstępu do inwentarza opracowanego przez Beatę Grelewicz]