Okres międzywojenny: Dział finansowo-budżetowy z lat 1934-1939 (5 j.a.): budżety, Dział administracyjny z 1935 roku (1 j.a.): księga inwentarzowa; Okres okupacji: Dział finansowo-budżetowy z lat 1939-1944 (8 j.a.): budżety, Dział administracyjny z lat 1940-1944 (1 j.a.): ewidencja ruchu ludności; Okres PRL: Dział ogólno-organizacyjny z lat 1944-1951 (5 j.a.):organizacja urzędu, protokoły z posiedzeń Zarządu, wybory sołtysów, kontrole, Dział finansowo-budżetowy z lat 1944-1954 (65 j.a.): budżety, sprawozdania rachunkowe, rejestry wymiarowe podatku gruntowego, wykazy osób posiadających gospodarstwa rolne, księgi szarwarków, Dział gospodarki gminnej z lat 1944-1954 (6 j.a.): kosztorysy drogowe, statystyka rolna, spis użytków i zasiewów, Dział administracyjno-społeczny z lat 1944-1954 (18 j.a.): sprawy oświaty i kultury, oświata dorosłych, ewidencja ludności, sprawy budowlane, osiedleńcze, sprawy strat i odszkodowań wojennych.

Bohukały na mocy dekretu władz Księstwa Warszawskiego wydanego w 1809 r. (Dz. P. K. W. t. I, s. 227-236) zostały jednowioskową gminą. W wyniku podziału Królestwa Polskiego na powiaty i gminy, dokonanego na początku 1867 r. przez Komitet Urządzający (Dz. P. K. P. t. 66, s. 279n.), gmina Bohukały znalazła się w powiecie konstantynowskim guberni siedleckiej (w latach 1912-1915 - gubernia chełmska). Obejmowała następujące wsie: Bohukały, Derło, Kołczyn, Krzyczew, Kuzawka, Łęgi, Mokrany Nowe, Mokrany Stare, Neple, Nowosiółki, Samowicze, Woroblin, Zaczopki. W okresie międzywojennym znalazła się w województwie lubelskim, po likwidacji w 1932 r. powiatu konstantynowskiego została włączona do powiatu bialskiego (Dz. U. R. P. Nr 6, poz. 33). W okresie okupacji - dystrykt lubelski. W 1954 r. w miejsce gminy Bohukały powstały Gromadzkie Rady Narodowe w Błoniu, Kijowcu, Łobaczewie Dużym, Olszynie i Pratulinie (Dz. Urz. WRN w Lublinie Nr 15, poz. 64). Siedziba gminy Bohukały - Bohukały. Status prawny - jednostka podziału terytorialnego. Dekret z 23 lutego 1809 r. ustanowił gminy wiejskie jako jednostki administracji państwowej niższego stopnia i równocześnie komórki samorządu terytorialnego (Dz. P. K. W. t. I, s. 227-236). Na czele gminy stał wójt, który był wykonawcą zarządzeń państwowych, opiekował się majątkiem gminy, jej instytucjami i zakładami, czuwał nad bezpieczeństwem, porządkiem i zdrowiem mieszkańców wsi. Nadzorował pracę sołtysów przewodzących gromadom, na które dzieliły się gminy. Ukaz z 19 lutego 1864 r. o urządzeniu gmin wiejskich (Dz. P. K. P. t. 62, s. 37) uzupełniony zarządzeniem z 1871 r., w miejsce jednoosobowej władzy wójta tworzył organy administracji gminnej: zebrania gminne, sądy gminne, wójtów i sołtysów. Po odzyskaniu niepodległości na ziemiach byłego zaboru rosyjskiego nadal obowiązywał częściowo ukaz z 1864 r. Dekret Naczelnika Państwa z dnia 27 listopada 1918 r. (Dz. P. R. P. Nr 18, poz. 48) wprowadził tylko pewne uzupełnienia. Zniósł instytucje pełnomocników gminnych ustanawiając radę gminną. W jej skład wchodził wójt, jego zastępca i 12 członków wybieranych podczas zgromadzenia gminnego. Rada stała się organem zarządzającym i kontrolnym gminy. Ustawa dla gmin z 23 marca 1933 r. (Dz. U. Nr 35, poz. 294) znosiła zgromadzenia gminne przekazując część ich kompetencji radzie gminnej. Organem wykonawczym został zarząd gminny. W okresie okupacji, na mocy rozporządzenia generalnego gubernatora z dn. 28 listopada 1939 r., gminy w GG zostały podporządkowane władzom okupacyjnym, a samorząd zniesiony. Gminą zarządzał jednoosobowo wójt mianowany przez starostę. Władza wójta miała charakter porządkowo-policyjny. Na mocy ustawy z dn. 11 września 1944 r. (Dz. U. Nr 5, poz. 22) powstały gminne rady narodowe jako władza uchwałodawcza. Spośród członków gminnej rady wybierano zarząd gminy (organ wykonawczy, na czele z wójtem) prezydium gminnej rady nardowej (organ reprezentacyjny gminy i kontrolny). Na mocy ustawy z dn. 20 marca 1950 r. (Dz. U. Nr 14, poz. 130) rady narodowe stały się terenowymi organami władzy państwowej. Organem wykonawczym i zarządzającym było prezydium, składające się z przewodniczącego, zastępcy, sekretarza i 2 członków wybieranych przez radę.