Okres międzywojenny: Dział ogólno-organizacyjny z 1939 roku (1 j.a.): protokoły z posiedzeń Rady Gromadzkiej, Dział administracyjny z lat 1890-1939 (15 j.a.): księgi ewidencyjne ludności prowadzone od 1890 r., rejestry mieszkańców; Okres okupacji: Dział finansowo-budżetowy z lat 1941-1943 (2 j.a.): budżet gminy, księgi biercze podatku gruntowego, Dział administracyjny z lat 1940-1944 (1 j.a.): spisy ludności; Okres PRL: Dział ogólno-organizacyjny z lat 1945-1950 (12 j.a.): sprawy organizacyjne, protokoły z zebrań sołtysów, protokoły z posiedzeń GRN, protokoły z posiedzeń Prezydium GRN, protokoły z zposiedzeń Zarządu Gminy, kontrole wewnętrzne i społeczne, Dział finansowo-budżetowy z lat 1944-1954 (37 j.a.): majątek gminy, budżet gminy, roczne sprawozdania rachunkowe i budżetowe, księgi biercze podatku gruntowego, księgi biercze świadczeń drogowych i świadczeń w naturze, Dział gospodarki gminnej z lat 1944-1948 (4 j.a.): sprawy budowlane i odbudowy, Dział administracyjno-społeczny z lat 1944-1950 (23 j.a.): dokumentacja uzupełniajaca do ksiąg USC, ewidencja i kontrola ruchu ludności, sprawy wojskowe, ewidencja poborowych, przysposobienie wojskowe i wychowanie fizyczne, oświata, kultura i sztuka,

Łomazy do 1870 r. istniały na prawach miejskich. W wyniku podziału Królestwa Polskiego na powiaty i gminy, dokonanego na początku 1867 r. przez Komitet Urządzający (Dz. P. K. P. t. 66, s. 279n.), miasto Łomazy znalazło się w powiecie bialskim guberni siedleckiej (w latach 1912-1915 - gubernia chełmska).W jej granice włączono teren zlikwidowanej gminy Lubenka. Gmina Łomazy obejmowała następujące wsie: Łomazy, Lubenka, Jusaki, Studzianka, Szymanowo. W latach 1919-1939 gmina znajdowała się w powiecie bialskim w województwie lubelskim.W okresie okupacji - dystrykt lubelski. W 1954 r. w miejsce gminy Łomazy powstały Gromadzkie Rady Narodowe w Łomazach i Studziance (Dz. Urz. WRN w Lublinie Nr 15, poz. 64). Siedziba gminy - Łomazy. Status prawny - jednostka podziału terytorialnego. Dekret z 23 lutego 1809 r. (Dz. P. K. W. t. I, s. 227-236) ustanowił gminy wiejskie jako jednostki administracji państwowej niższego stopnia i równocześnie komórki samorządu terytorialnego. Na czele gminy stał wójt, który był wykonawcą zarządzeń państwowych, opiekował się majątkiem gminy, jej instytucjami i zakładami, czuwał nad bezpieczeństwem, porządkiem i zdrowiem mieszkańców wsi. Nadzorował pracę sołtysów przewodzących gromadom, na które dzieliły się gminy. Ukaz z 19 lutego 1864 r. o urządzeniu gmin wiejskich (Dz. P. K. P. t. 62, s. 37) uzupełniony zarządzeniem z 1871 r., w miejsce jednoosobowej władzy wójta tworzył organy administracji gminnej: zebrania gminne, sądy gminne, wójtów i sołtysów. Po odzyskaniu niepodległości na ziemiach byłego zaboru rosyjskiego nadal obowiązywał częściowo ukaz z 1864 r. Dekret Naczelnika Państwa z dnia 27 listopada 1918 r. (Dz. P. Nr 18, poz. 48) wprowadził tylko pewne uzupełnienia. Zniósł instytucje pełnomocników gminnych ustanawiając radę gminną. W jej skład wchodził wójt, jego zastępca i 12 członków wybieranych podczas zgromadzenia gminnego. Rada stała się organem zarządzającym i kontrolnym gminy. Ustawa dla gmin z 23 marca 1933 r. (Dz. U. Nr 35, poz. 294) znosiła zgromadzenia gminne przekazując część ich kompetencji radzie gminnej. Organem wykonawczym został zarząd gminny. W okresie okupacji, na mocy rozporządzenia generalnego gubernatora z dn. 28 listopada 1939 r., gminy w GG zostały podporządkowane władzom okupacyjnym, a samorząd zniesiony. Gminą zarządzał jednoosobowo wójt mianowany przez starostę. Władza wójta miała charakter porządkowo-policyjny. Na mocy ustawy z dn. 11 września 1944 r. (Dz. U. Nr 5, poz. 22) powstały gminne rady narodowe jako władza uchwałodawcza. Spośród członków gminnej rady wybierano zarząd gminy (organ wykonawczy, na czele z wójtem) prezydium gminnej rady nardowej (organ reprezentacyjny gminy i kontrolny).