Okres międzywojenny: Dział finansowo-budżetowy z lat 1937-1938 (1 j.a.): budżet gminy; Okres okupacji: Dział administracyjny z lat 1940-1944 (1 j.a.): spisy ludności; Okres PRL: Dział ogólno-organizacyjny z lat 1947-1954 (24 j.a.): protokoły z posiedzeń GRN, protokoły z sesji GRN, protokoły z posiedzeń Prezydium GRN, protokoły z posiedzeń Zarządu Gminy, protokoły z posiedzeń sołtysów, sprawy organizacyjne GRN, plany pracy i sprawozdania z ich realizacji, kontrole, Dział finansowo-budżetowy z lat 1946-1953 (51 j.a.): majątek gminy, budżet gminy, budżet administracyjny, zakładów i przedsiębiorstw, roczne sprawozdania rachunkowe i budżetowe, księgi biercze i rejestry podatku gruntowego, rejestry gospodarstw rolnych i wymiaru podatku gruntowego, księgi biercze świadczeń drogowych, rejestry wymiarowe podatku gruntowego i wkładów oszczędnościowych, Dział gspodarki gminnej z 1952 r. (1 j.a.): plany produkcyjne, Dział administracyjno-społeczny z lat 1945-1952 (10 j.a.): ewidencja i kontrola ruchu ludności, spisy ludności, sprawy meldunkowe, sprawy wojskowe, przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego.

Rossosz do 1870 r. istniał na prawach miasta. W wyniku podziału Królestwa Polskiego na powiaty i gminy, dokonanego na początku 1867 r. przez Komitet Urządzający (Dz. P. K. P. t. 66, s. 279n.), miasto Rossosz znajdowało się w powiecie bialskim guberni siedleckiej (w latach 1912-1915 - gubernia chełmska). Gmina Rossosz obejmowała następujące wsie: Bordziłówka, Korzanówka, Mokre, Romaszki, Rossosz. W latach 1919-1939 gmina znajdowała się w graniach powiatu bialskiego w województwie lubelskim. W okresie okupacji - dystrykt lubelski. W 1954 r. na terenie gminy Rossosz powołano Gromadzkie Rady Narodowe w Ciciborze Dużym, Rossoszu i Wilczynie. Siedziba gminy - Rossosz. Status prawny - jednostka podziału terytorialnego. Dekret z 23 lutego 1809 r. (Dz. P. K. W. t. I, s. 227-236) ustanowił gminy wiejskie jako jednostki administracji państwowej niższego stopnia i równocześnie komórki samorządu terytorialnego. Na czele gminy stał wójt, który był wykonawcą zarządzeń państwowych, opiekował się majątkiem gminy, jej instytucjami i zakładami, czuwał nad bezpieczeństwem, porządkiem i zdrowiem mieszkańców wsi. Nadzorował pracę sołtysów przewodzących gromadom, na które dzieliły się gminy. Ukaz z 19 lutego 1864 r. o urządzeniu gmin wiejskich (Dz. P. K. P. t. 62, s. 37) uzupełniony zarządzeniem z 1871 r., w miejsce jednoosobowej władzy wójta tworzył organy administracji gminnej: zebrania gminne, sądy gminne, wójtów i sołtysów. Po odzyskaniu niepodległości na ziemiach byłego zaboru rosyjskiego nadal obowiązywał częściowo ukaz z 1864 r. Dekret Naczelnika Państwa z dnia 27 listopada 1918 r. (Dz. P. Nr 18, poz. 48) wprowadził tylko pewne uzupełnienia. Zniósł instytucje pełnomocników gminnych ustanawiając radę gminną. W jej skład wchodził wójt, jego zastępca i 12 członków wybieranych podczas zgromadzenia gminnego. Rada stała się organem zarządzającym i kontrolnym gminy. Ustawa dla gmin z 23 marca 1933 r. (Dz. U. Nr 35, poz. 294) znosiła zgromadzenia gminne przekazując część ich kompetencji radzie gminnej. Organem wykonawczym został zarząd gminny. W okresie okupacji, na mocy rozporządzenia generalnego gubernatora z dn. 28 listopada 1939 r., gminy w GG zostały podporządkowane władzom okupacyjnym, a samorząd zniesiony. Gminą zarządzał jednoosobowo wójt mianowany przez starostę. Władza wójta miała charakter porządkowo-policyjny. Na mocy ustawy z dn. 11 września 1944 r. (Dz. U. Nr 5, poz. 22) powstały gminne rady narodowe jako władza uchwałodawcza. Spośród członków gminnej rady wybierano zarząd gminy (organ wykonawczy, na czele z wójtem) prezydium gminnej rady nardowej (organ reprezentacyjny gminy i kontrolny). Na mocy ustawy z dn. 20 marca 1950 r. (Dz. U. Nr 14, poz. 130) rady narodowe stały się terenowymi organami władzy państwowej. Organem wykonawczym i zarządzającym było prezydium, składające się z przewodniczącego, zastępcy, sekretarza i 2 członków wybieranych przez radę.