1. Regulaminy i instrukcje służbowe 1901-1931; sygn. 1-15; 15 j.a. - zbiory przepisów i instrukcji, wybory do wydziału rejestracji i wniosków, wybory do urzędu rozjemczego, decyzje o zwolnieniu gońców i robotników rolnych od ubezpieczeń. 2. Uchwały, ubezpieczenia chorobowe, od nieszczęśliwych wypadków i inwalidztwa1925–1933; sygn. 16-20; 5 j.a. 3. Zażalenia i skargi przeciwko decyzjom urzędu 1912-1928; sygn. 21-36; 16 ja. - zwolnienia od ubezpieczeń, wysokości składek. 4. Kasy Chorych 1914-1927; sygn. 37-43; 7 j.a. - główny związek kas chorych, kasy prowincjonalne, zmiany w statutach kas chorych, wybór władz wydziałów wniosków w urzędach ubezpieczeń. 5. Ubezpieczenie chorych i kasy chorych w poszczególnych powiatach 1911–1928; sygn. 44-89; 46 j.a.

Urzędy i sądy ubezpieczeniowe powstały w 1912 r. Do ich kompetencji należał nadzór nad kasami chorych i rentowymi oraz opłacaniem składek. Ponadto rozstrzygały one spory między instytucjami a ubezpieczonymi. W urzędach obok personelu zawodowego – urzędników – pracowali przedstawiciele pracodawców, ubezpieczonych i kas chorych. W miastach i powiatach działały miejskie i powiatowe urzędy ubezpieczeń, natomiast Wyższy Urząd Ubezpieczeń w Szczecinie podlegał bezpośrednio Ministerstwu Pracy Rzeszy (Reichsarbeitsminister). Natomiast sąd ubezpieczeń istniejący w okresie międzywojennym był wydziałem orzekającym (Spruchkammer) Wyższego Urzędu Ubezpieczeń w Szczecinie. Wydział orzekający stanowił instancję odwoławczą od decyzji urzędów ubezpieczeń (Versicherungsamt), działających w powiatach. Te ostatnie rozstrzygały spory między kasami ubezpieczeń a ubezpieczonymi. W skład sądu wchodził radca rejencji jako przewodniczący oraz dwóch sędziów, z których jeden był sędzią zawodowym, a drugi ławnikiem społecznym. Akta urzędu ubezpieczeń w Szczecinie zostały przejęte w 1948 r. przez archiwum szczecińskie bezpośrednio z budynku byłej rejencji szczecińskiej.