Posterunek PP w Burzeninie (elaborat mobilizacyjny), 1939, sygn. 1; Posterunek PP w Dębołęce (sprawy ogólne), 1936, sygn. 2; Posterunek PP w Wojkowie (rozkazy komendy zwierzchniej, wykazy kół ludowych, sprawy kradzieży), 1926-1938, sygn. 3 – 4; Milicja Obywatelska w Zduńskiej Woli (rozkazy, polecenia władz zwierzchnich, afisze ogłoszeniowe), 1915, sygn. 5 – 7; Posterunek PP w Złoczewie (rozkazy władz i komend zwierzchnich, karty ewidencyjne agentów, sprawozdania sytuacyjne, wywiady, opinie, sprawy cudzoziemców, kontrola sum przechodnich, sprawozdania organizacji rzemieślniczych, żydowskie ugrupowania polityczne, wykaz związków i stowarzyszeń zawodowych, organizacji żydowskich, książka stacyjna, sprawy przestępczości, poszukiwanie osób zaginionych, karty pościgowe, kartoteka informacyjna osób narodowości żydowskiej, instrukcja stanu bezpieczeństwa, materiały szkoleniowe, rejestr spraw tajnych i jawnych), 1925-1939, sygn. 8 - 66; Komisariat Policj Państwowej w Zduńskiej Woli (notatniki służbowe posterunkowych), 1934-1937, sygn. 67 - 68.

Policja Państwowa została powołana do życia na podstawie ustawy z dnia 24 lipca 1919 roku. Przejęła ona kompetencje Milicji Ludowej zorganizowanej dnia 5 grudnia 1918 oraz Policji Komunalnej powołanej dekretem z dnia 9 stycznia 1919 roku. Policja Państwowa była organizacją służby bezpieczeństwa oraz organem wykonawczym władz państwowych i samorządowych. Zadaniem jej była ochrona bezpieczeństwa, spokoju i porządku publicznego. Rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 6 marca 1928 roku o Policji Państwowej postanowiło, że jest ona jednolitym, zorganizowanym na wzór wojskowy korpusem, przeznaczonym do utrzymania bezpieczeństwa, spokoju i porządku publicznego. Organizacja Policji oparta była na systemie centralistycznym. Na czele PP stał Komendant Główny zależny od Ministra Spraw Wewnętrznych. Komendantowi Głównemu podporządkowani byli bezpośrednio komendanci okręgowi (od 1924 r. wojewódzcy), a tym z kolei komendanci powiatowi. W zakresie organizacji, administracji, zaopatrzenia i wyszkolenia policja podlegała swoim komendantom, a w zakresie utrzymania bezpieczeństwa, spokoju publicznego władzom administracji ogólnej (wojewodom, starostom). W zakresie ścigania przestępstw organa PP były organami wykonawczymi władz sądowych i prokuratorskich stosownie do obowiązujących ustaw postępowania karnego i przepisów szczególnych. O rozmieszczeniu komisariatów (posterunków) policji w granicach powiatu decydował starosta, w porozumieniu z miejscowym komendantem powiatowym. Policja Państwowa pow. sieradzkiego zakończyła działalność w 1939 roku wraz z wybuchem II wojny światowej.