Zachowane akta obejmują lata 1939-1945. Granice terytorialne zespołu obejmują m. Wieluń i pow. wieluński. W zespole zachowały się rejestry (cywilne, rodzinne, opiekuńcze i spadkowe), akta ogólne (generalia) oraz akta poszczególnych spraw (spadkowych, kurateli, opiekuńczych i opieki społecznej). Na szczególną uwagę zasługuje fakt zachowania sporej części akt ogólnych, dotyczących m.in.: prawa (konstytucyjnego, obywatelskiego, pracy, handlowego, karnego, ziemi i własności gruntów oraz wodnego), organizacji sądownictwa, administracji ogólnej, finansowej, gospodarczej oraz sprawy ubezpieczeń i statystyki. Ponadto występują również akta dotyczące: policji i bezpieczeństwa, ruchu drogowego, obrony powietrznej, wojska i zagranicy, sędziów i prokuratorów, opieki i kurateli, myślistwa i rybołówstwa, spraw spółek zagranicznych, ksiąg gruntowych, spraw nieruchomości, budowli, gospodarstw i lasów oraz sprawy dotyczące więźniów (wykonanie kary, opieka więzienna, transport więźniów, postępowanie z więźniami, zatrudnianie i praca więźniów, zakład poprawczy).

Sąd Obwodowy w Wieluniu (Amtsgericht Welun) został powołany przez władze okupacyjne w 1939 roku. Funkcjonował on w oparciu o rozporządzenie Ministerstwa Sprawiedliwości Rzeszy z dnia 26 listopada 1940 roku o organizacji sądownictwa na wschodnich obszarach wcielonych. Najwyższą instancję stanowił wyższy sąd krajowy (Oberlandsgericht), jemu podlegały sądy krajowe (Landsgericht), a tym z kolei sądy obwodowe (Amtsgericht). Sąd Obwodowy w Wieluniu należał do krajowego okręgu sądowego w Kaliszu. Jako sąd najniższej instancji rozpatrywał i orzekał w drobnych sprawach cywilnych i karnych. Bliżej jego kompetencje określało rozporządzenie Ministerstwa Sprawiedliwości Rzeszy z dnia 24 grudnia 1941 roku o prawie karnym dla Polaków i Żydów. Sąd Obwodowy w Wieluniu zakończył swoją działalność w 1945 roku.