Fronty Jedności Narodu utworzono 26.11.1956 roku na krajowej radzie aktywu politycznego jak porozumienie głównych sił politycznych. Do zadań jego należało współuczestnictwo i współodpowiedzialność za realizację programów określających i formułujących podstawowe cele społeczno - polityczne rozwoju kraju. Komitety były powoływane na tych samych szczeblach co organy władzy państwowej. Komitety mogły pracować w następujących komisjach i zespołach: komisje samorządu mieszkańców, komisje organizacji społecznych, samorządu pracowniczego i związków zawodowych, organizacyjno - programowe, obchodów rocznic i świąt państwowych. Pracami Komitetu kierowało Prezydium. Plenarne posiedzenia były zwoływane nie rzadziej niż dwa razy w roku. W znowelizowanej 10 lutego 1976 roku Konstytucji PRL Front Jedności Narodu został określony jako "wspólna płaszczyzna działania organizacji społecznych ludu pracującego i patriotycznego zespolenia wszystkich obywateli - członków partii, stronnictw politycznych i bezpartyjnych, niezależnie od ich stosunku do religii wokół żywotnych interesów PRL". W latach 1972 - 1976 uchwalono podstawowe akty prawne i dokumenty polityczne dotyczące bezpośredniej działalności politycznej FJN i stosunków zachodzących pomiędzy komitetami FJN a organami państwowymi i partyjnymi. Poważne znaczenie dla działalności FJN miały przepisy ustawy z 29 XI 1972 roku o utworzeniu gmin i zmianie ustawy o radach narodowych, organów administracji i sołtysów wobec komitetów FJN oraz uchwała Rady Państwa z dnia 21 V 1973 roku w sprawie ramowego regulaminu (statutu) samorządu mieszkańców w miastach. Front Jedności Narodu został rozwiązany w 1983 roku.