Zawartość zespołu stanowią akta zbiorowe do aktów urodzeń i małżeństw z lat 1880 – 1911 obejmujące lata 1948 - 1953, na które składa się korespondencja dotycząca zmiany brzmienia nazwisk. Na podstawie informacji otrzymanych z Urzędu Stanu Cywilnego w Gorzowie Śląskim ustalono, że nie zachowały się księgi urodzeń małżeństw i zgonów poza księgami spisanymi w 1945 roku.

Z dniem 1 października 1874 roku wprowadzono w Prusach świecką rejestrację stanu cywilnego (ustawa z dnia 1 października 1874 roku „Gesetz über die Beurkundung des Personenstandes und die Form der Eheschließug“, też ustawa z dnia 6 lutego 1875 roku „Reichgesetz über die Beurkundung des Personenstandes und die Form der Eheschließug“). Utworzono okręgi stanu cywilnego, które nie zawsze pokrywały się z terenem działania jednostek administracyjnych (gmin). Decydowała gęstość zaludnienia. Tworzono jeden urząd stanu cywilnego dla kilku gmin lub kilka urzędów w ramach jednej dużej gminy miejskiej. Czynność rejestracji stanu cywilnego powierzono specjalnym urzędnikom stanu cywilnego, mianowanym przez władze administracyjne. Urzędnikami stanu cywilnego byli burmistrzowie lub wójtowie. Nadzór nad urzędnikami sprawował prezydent rejencji lub starosta. Ustawy z 1874 i 1875 roku całkowicie oddzieliły rejestrację stanu cywilnego od zapisów kościelnych. Wprowadziły obowiązek rejestrowania urodzeń, małżeństw i zgonów wszystkich obywateli bez względu na wyznanie, w trzech rodzajach ksiąg. Wprowadzono także śluby cywilne. Księgi prowadzone były w języku niemieckim. Urząd Stanu Cywilnego w Budzowie w powiecie oleskim rozpoczął swoją działalność z dniem 1 października 1874 roku pod nazwą Standesamt Busow i obejmował swoim zasięgiem wsie Budzów, Grzmotniki, Lipów i Pakoszów. Urząd zakończył działalność w 1945 roku. Z dniem 1 stycznia 1946 roku utworzono, na podstawie przepisów dekretu Rady Ministrów z dnia 25 września 1945 roku Prawo o aktach stanu cywilnego, państwowe urzędy stanu cywilnego (Dz.U R.P., Nr 48, poz. 272).