Zawartość zespołu stanowią zdjęcia, korespondencja, życiorysy, duplikaty dokumentów potwierdzających zdobyte umiejętności i wiedzę, deklaracje członkowskie ZBoWiD.

Odtworzenie pełnej historii rodziny Szmulka jedynie na podstawie materiałów zawartych w zespole jest praktycznie niemożliwe. W oparciu o posiadane dokumenty oraz o metryki znajdujące się w zasobie Archiwum ustalono, że Czesław Szmulka urodził się w miejscowości Przystajń w dniu 9 września 1895 roku jako kolejne z wielu dzieci Józefa i Felicji z Augustynowiczów . Najprawdopodobniej był potomkiem niemieckich kolonistów przybyłych na ziemie polskie w połowie XIX wieku. Nie odnaleziono potwierdzenia w aktach, kiedy Czesław Szmulka przybył do Częstochowy. Wydaje się być prawdopodobne, że zamieszkał w Częstochowie po ślubie z Władysławą z Przystalskich, urodzoną 20 maja 1899 roku w Częstochowie, córką Teodora i Karoliny Czyż. Historię rodziny Szmulka można dokładniej poznać dopiero w okresie II wojny światowej, podczas której Czesław i Władysława stracili dwóch synów: Alfreda i Zenona, członków grup partyzanckich Armii Krajowej. Władysława Szmulka i jej córka Alicja, zwana Alinką jak wynika z otrzymanych akt, były także członkiniami ruchu oporu działającego na terenie wsi Borzykowa i Soborzyce, w obecnym powiecie radomszczańskim. Według zachowanego w spuściźnie życiorysu, Władysława wraz z córką brały udział w akcji uwolnienia lekarki Lubow Celjadt i felczerki Nadzieżdy Iwanienko z przymusowej pracy jeńców radzieckich w fabryce „Minerwa” w Częstochowie. Władysława Szmulka, po zakończeniu działań wojennych, podejmuje pracę w Państwowych Zakładach Przemysłu Lniarskiego „1 Maja” , jednak w 1954 roku przechodzi na rentę inwalidzką II grupy W 1964 roku Władysława i Alicja Szmulka prowadziły szeroko zakrojoną korespondencję z różnymi instytucjami, głównie ze Związku Radzieckiego, w sprawie odnalezienia uratowanej przez nie w czasie wojny lekarki – Lubow Celjadt. Dochodzi do spotkania kobiet: najpierw w Moskwie, a następnie w Częstochowie. Spotkania udokumentowane są wieloma fotografiami i artykułami prasowymi. W latach 1966 –1980 Władysława Szmulka starała się o przyjęcie w poczet członków Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, o uzyskanie statusu kombatanta. W tej samej sprawie korespondencję ze ZBoWiD-em oraz Muzeum Gross- Rosen w Strzegomiu prowadził w latach 1975-1993 najmłodszy syn Władysławy i Czesława – Adolf, który w czasie wojny był więźniem obozu Koncentracyjnego Gross - Rosen. Dalsze losy rodziny Szmulka można odtworzyć tylko na podstawie ustnych relacji najmłodszych członków rodziny. Wiadomo, że Czesław Szmulka zmarł w 1978 roku, Władysława Szmulka w 1992 roku, Alicja Szmulka w 2008 roku, a Adolf Szmulka w 2010. Wszyscy członkowie rodziny, łącznie z Zenonem i Alfredem, którzy zginęli w czasie II wojny światowej, pochowani są we wspólnym grobowcu na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie.