Zachowane w zespole materiały archiwalne zostały przydzielone do jednej serii: - Roczne rejestry dochodów i rozchodów kościoła w Ustce - sygn. 1-12, 12 j.a. z lat 1739-1820. Jednostki archiwalne zawierają rejestry informujące o dochodach i rozchodach finansowych kościoła. Odszukamy w nich spisy osób płacących daniny na rzecz kościoła (dzierżawcy gospodarstw rolnych, łąk i pastwisk z okolicznych miejscowości oraz obywatele miasta), darowizny i legaty na rzecz kościoła, opłaty za ich wynajem i dzierżawę nieruchomości kościelnych oraz wysokość ufundowanych stypendiów. Wśród wydatków znajdziemy koszty utrzymania budynków kościelnych (remontów), honoraria zatrudnianych dorywczo rzemieślników.

Pierwszy ustecki kościół konsekrowano 24 czerwca 1356 roku pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja. Filialna świątynia kościoła w Grabnie została wzniesiona pośpiesznie, a budulcem było drewno dębowe. Budynek zlokalizowano przy porcie, w środku starego grodziska słowiańskiego. Z czasem zastąpiono drewniany obiekt budynkiem murowanym, posiadającym 200 miejsc siedzących. Gdy kościół pod wezwaniem św. Mikołaja stał się dla wiernych za mały postanowiono wybudować w Ustce nową świątynię. Nowy przybytek powstał w latach 1885–1888 na wydmie za granicami miejscowości. Stary obiekt rozebrano, a wiele elementów wyposażenia przeniesiono do nowego kościoła. Aż do czasów reformacji parafia podlegała jurysdykcji biskupów pomorskich w Kamieniu Pomorskim. W 1539 roku kościół przejęli protestanci, a w 1590 roku przeszedł on na własność gminy ewangelickiej. Do liturgii i obrzędów wprowadzono język niemiecki. Wierni z Grabna i Ustki należeli do synodu Stolp Stadt (kierowany przez superintendenta z kościoła Mariackiego) . Parafia była podstawową jednostką administracji kościelnej, której działalność i zarząd mieniem podlegał nadzorowi państwa. Na jej czele stał pastor, pełniący przede wszystkim funkcje religijne. Zarząd gminy sprawował kolektywnie tzw. dozór kościelny z przewodniczącym na czele. Duchowni zajmowali się nauczaniem za pośrednictwem kazań i upowszechniania Pisma Świętego. Ich głównymi obowiązkami duszpasterskimi było odprawianie nabożeństw, głoszenie kazań, udzielanie komunii, udzielanie sakramentu chrztu, konfirmacji, udzielanie małżeństw oraz odprawianie pogrzebów. Jednocześnie sprawowali nadzór nad szkołami, prowadzili księgi metrykalne i opiekowali się archiwum parafialnym.