I Układ pierwszy 1. Kroniki, przywileje i zarządzenia władz zwierzchnich, 1667-1828, sygn. 1-4, 770 2. Księgi ławnicze, gruntowe, podatkowe i inne, 1697-1932, sygn. 5-28, 765-767 3. Księgi protokołów cechów miejskich i deputacji dla biednych, 1686-1926, sygn. 29-36, 763-764, 769 4. Spisy ludności, wykazy dłużników, 1859-1945, sygn. 37-83 5. Sprawy kupna i sprzedaży nieruchomości, wykaz budynków, 1653-1875, sygn. 84-86 6. Sprawy finansowe, wojskowe, kościelne, przyjęcia do prawa miejskiego, jarmarków i inne 1611-1889, sygn. 87-164 7. Sprawy budowlane, 1793-1876, sygn. 165-170 8. Piwowarstwo, 1742-1875, sygn. 171-175 9. Sprawy kościelne i szkolne, 1750-1885, sygn. 176-183 10. Budowa dróg, mostów i budynków publicznych, sprawy gruntów i personalne magistratu, 1730-1875, sygn. 184-205 11. Gwardia miejska, 1787-1875, sygn. 206-210 12. Akta rady miejskiej, 1708-1888, sygn. 211-224 II Układ drugi 1. Materiały do historii miasta, 1734-1927, sygn. 225-230 2. Sprawy gruntów, majątków i budowli publicznych, 1757-1945, sygn. 231-287 3. Sprawy procesowe, 1885-1923, sygn. 288-291 4. Budżet miejski, 1894-1945, sygn. 292-354 5. Fundacje na rzecz szkolnictwa i biednych, 1784-1930, sygn. 355-394 6. Sprawy budowlane, 1870-1937, sygn. 395-425 7. Sprawy podatkowe, 1882-1945, sygn. 426-444 8. Dzierżawy gruntów, 1910-1944, sygn. 445-464 9. Nadzór policyjny ad budownictwem, 1831-1944, sygn. 465-560 10. Koncesje, 1871-1945, sygn. 561-612 11. Przemysł i rzemiosło, 1888-1944, sygn. 613-624, 659-663 12. Sprawy ludnościowe, 1849-1942, sygn. 625-658 13. Sprawy dóbr zakonu w Krzeszowie, 1683-1945, sygn. 664-708 14. Akta Urzędu Stanu Cywilnego, 1874-1845, sygn. 709-762

Lubawka (niem. Liebau) pojawia się po raz pierwszy w źródłach jako Lubavia w dokumencie z 1284 r. W 1292 r. Bolko I świdnicko-jaworski nadał miasto (miejscowość miała już chyba prawa miejskie) i jego okolice cystersom z Krzeszowa. Miasto położone było na ważnym szlaku handlowym z Czech do Polski. Miasto nie posiadało murów obronnych. W latach 1425 i 1431 zostało zniszczone przez husytów. W XVI w. rozwija się tu tkactwo lnu, co wpływa na rozwój miasta. Zostaje on zahamowany przez wojnę trzydziestoletnią (1618-1648). W 1646 r. po przejściu wojsk szwedzkich, miasto zostało splądrowane, a następnie na pół roku opuszczone przez mieszkańców. Po wojnie wznowiono produkcję i handel płótnem. W XVIII w., po otwarcie wolnego portu w Trieście, Lubawka znalazła się na drodze tranzytowej ze Śląska do krajów naddunajskich, co wpłynęło znacznie na jej rozwój. W 1784 r. miasto posiadało 269 budynków, w tym 8 użyteczności publicznej. Dnia 11 października 1734 r. pożar doszczętnie strawił niemal całe miasto wraz z ratuszem i kościołem. W latach 1736-1737 odnotowano największą powódź. Po ulicach pływały wówczas pstrągi, co znalazło odzwierciedlenie w herbie miasta. W 1810 r., po likwidacji cystersów, Lubawka stała się miastem samodzielnym. Liczyła wówczas ponad 1500 mieszkańców. Dnia 17 września 1848 r. wielki pożar zniszczył ok. 150 budynków miasta. W latach 1857 i 1865 uruchomione zostały w Lubawce pierwsze przędzalnie mechaniczne. W 1867 r. doprowadzono tu linię kolejową. Od 1862 r. rozwijało się w pobliżu górnictwo węgla kamiennego (wydobywano ok. 20 tys. ton rocznie). W 1873 r. uruchomiono gazownię. W XIX w. począł rozwijać się ruch turystyczny. Powstały tu hotele, gospody i schroniska młodzieżowe. W latach międzywojennych wzniesiono w Lubawce kilka obiektów sportowych: skocznię narciarską (1924), boiska itd. W czasie II wojny światowej mieściły się tu obozy pracy przymusowej, a z końcem 1944 r. utworzono filię obozu Gross-Rosen. Wojska sowieckie zajęły miasto 7 maja 1945 r. Pod koniec maja pojawili się w nim przedstawiciele polskiej administracji.

We wrześniu 2013 r. dokonano przesunięcia 80 j.a. = 1,82 mb, a ponadto, w wyniku rozbicia jednostek, uzyskano dodatkowo 97 j.a. Inwentarz zespołu wpisany do bazy danych IZA.