sygn. 1-8: obszar i majątek miejski, 1829-1936; sygn. 9-15: ludność miasta, 1674-1937; sygn. 16-20: sprawy panujących, władze centralne i prowincjonalne, 1760-1936; sygn. 21-78: sprawy samorządu miejskiego, godła i barwy miejskie, [1295]1605-1942; sygn. 79-102: sprawy dotyczące organizacji magistratu, 1642-1943; sygn. 103-116: sprawy uwłaszczeniowe 1811-1933; sygn. 117-167: sprawy gruntowe, 1851-1943; sygn. 168-186: sprawy gospodarki rolnej, 1886-1937; sygn. 187-226: gospodarka leśna, 1799-1939; sygn. 227-242: handel, rzemiosło, przemysł, spółdzielczość, 1726-1944; sygn. 243-255: sprawy budowlane, 1844-1940; sygn. 256-285: sprawy budowy i uruchomienia linii kolejowej, 1913-1939; sygn. 286-297 (288 - pominięta): drogi, ulice, place, 1746-1940; sygn. 298-378: zakłady i przedsiębiorstwa miejskie, 1829-1942; sygn. 379-385: sprawy porządku i bezpieczeństwa ppoż., 1853-1938; sygn. 386-417: Miejska Kasa Oszczędności, 1876-1936; sygn. 418-436: sprawy finansowe miasta, 1700-1940; sygn. 437-447: pomoc i opieka społeczna, 1876-1942; sygn. 448-467: fundacje i zapisy, 1788-1939; sygn. 468-473: sprawy wyznaniowe, 1836-1937; sygn. 474-481: sprawy kulturalne, 1827-1939; sygn. 482-538: sprawy szkolne, 1765-1940; sygn. 539-542: towarzystwa i stowarzyszenia, 1867-1935; sygn. 543-550: sprawy wyborów do organów państwowych, 1911-1938; sygn. 551-558: sprawy administracji sądowej, 1774-1941; sygn. 559-568: sprawy wojskowe, 1885-1943; sygn. 569-573: statystyka, 1895-1938; sygn. 574-617: policja, 1814-1943; sygn. 618: aneks (Acta der Bau-Polizeiverwaltung, 1928-1935); akta osobowe 1856-1944, 41 j.a.; akta budowlane 1858-1943, 17 j.a.

Wymieniany z końcem XIII w. jako miasto, Lubin otrzymał w 1319 r. prawa magdeburskie i własny samorząd. Tworzyła go rada miejska z burmistrzem na czele. Po objęciu Śląska przez Prusy administracja miejska została całkowicie przekształcona. Administrację podporządkowano kontroli Królewskiej Kamery Gospodarczo-Wojennej w Głogowie, a specjalnie III departamentowi do spraw podatkowych. Na czele nowej administracji miejskiej stał przewodniczący rady (Rats- lub Stadtdirektor), w tym wypadku jako przewodniczący kolegium, oraz konsul dirigens, występujący w innych miastach po prostu jako burmistrz. Wchodzili oni zarazem w skład dziesięcioosobowego kolegium. Punktem wyjściowym do pełnego samorządu miejskiego jest ordynacja z 1808 r. W przeciwieństwie do dotychczasowej opieki państwowej, ordynacja ta określa miasta jako niezależne jednostki na odcinku zarządzania swą gospodarką. Nowsze przepisy obok gospodarczej niezależności w szerszym zakresie przyznawały samorząd, zlecając zarazem wykonywanie czynności państwowych. Niezależnie od tego miasto podlegało państwu na odcinku finansowym (podatki), militarnym i prawnym. Rada miejska – zwierzchni organ samorządu miejskiego, uchwalała w zasadzie wszystkie sprawy gminy miejskiej, przekazując swe uchwały do wykonania magistratowi. W szczególności uchwały jej dotyczyły spraw majątkowych i komunalnych, porządkowo-budowlanych, podatkowych i ciężarów gminnych. Miasto Lubin do roku 1894 wybierało 18 członków rady, co było uwarunkowane ilością mieszkańców. Drugim organem samorządu był magistrat, pełniący bezpośrednią administrację miejską. W szczególności wykonywał on zarządzenia władz zwierzchnich, przygotowywał uchwały rady miejskiej, zarządzał zakładami i majątkiem gminy miejskiej, rozdzielał ciężary i powinności na zobowiązanych zgodnie z przepisami, reprezentował wreszcie miasto na zewnątrz. Władza magistratu spoczywała w ręku kolegium (Magistratskollegium), którego skład znów uzależniony był od liczby mieszkańców. Na jego czele stał burmistrz kierujący i nadzorujący całym ruchem spraw, wybierany na lat 12. W skład kolegium wchodził zastępca burmistrza nazywany niekiedy II burmistrzem oraz ławnicy (Schöffen, Ratsherren lub też Ratsmännern) wybierani na lat 6. Liczba ławników dla Lubina według obowiązujących przepisów wynosiła 4. W razie potrzeby kolegium mogło dokooptować sobie syndyka, podskarbiego miejskiego lub innych. Dla lepszego nadzorowania administracji miejskiej i załatwiania napływających spraw powoływane były komisje i deputacje podległe magistratowi. W skład ich wchodzili członkowie kolegium magistrackiego lub rady miejskiej, a w razie potrzeby powoływano na członków osoby spoza magistratu i rady. Lubin miał kilkanaście takich deputacji, które w zależności od rodzaju załatwianych spraw nazywały się deputacją gospodarczą, targową, szpitalną itp. Ordynacja miejska z 1808 r. przekazywała miastu prawo pełnienia czynności policyjnych, a przepisy późniejsze w sposób wyraźny określały, że czynności te powinien pełnić burmistrz. Była to tzw. policja miejska miejscowa (Ortspolizei), w odróżnieniu od krajowej, tj. państwowej (Landespolizei), której zwierzchnikiem był landrat. Przy każdym magistracie był więc zarząd policyjny. Charakteryzował się on w stosunku do magistratu pewną odrębnością.