Rozkłady lekcji, lista nauczycieli, program nauki 1915 - 1916 - sygn. 1; księgi ocen uczniów 1907 - 1918 - sygn. 2 - 6; rejestr utrzymania urzędników Łowickiego Męskiego Realnego Progimnazjum z 1872 r. i urzędników Łowickiej Szkoły Realnej z 1875 r. - sygn. 7-8.

Łowicka Szkoła Realna została utworzona w 1874 r. w miejsce Łowickiego Męskiego Realnego Progimnazjum w Łowiczu i była jedną z czterech szkół tego typu w Królestwie Polskim. Miała ona klasę wstępną, 6 głównych i siódmą dodatkową. Językiem wykładowym był język rosyjski, natomiast jęz. polski stanowił przedmiot nadobowiązkowy. Oprócz rosyjskiego i polskiego nauczano: religii, historii i geografii, matematyki, fizyki, języka francuskiego i niemieckiego, rysunków i kaligrafii. Szkoła mieściła się w budynku pomisjonarskim na Starym Rynku (obecnie gmach Muzeum) i była utrzymywana z budżetu państwa oraz opłat wpisowych. Na wyposażeniu Szkoły Realnej były m. in. Bogate gabinety: fizyczny i biologiczny, zbiory modeli do nauki rysunku odręcznego oraz biblioteka licząca już w 1879 r. prawie 5 tys. książek. Szkoła podlegał Warszawskiemu Okręgowi Naukowemu. Nadzór nad szkołą sprawował inspektor, który miał siedzibę w Skierniewicach. Do szkoły mogli uczęszczać chłopcy bez różnicy wyznań i narodowości, którzy po ukończeniu kursu elementarnego zdali egzamin wstępny i wnieśli opłatę wpisową. Ogólna liczba uczniów wahała się od 316 w 1879 r. do 290 w 1909 r. Szkoła Realna w Łowiczu przygotowywała głównie do wyższych studiów technicznych, a z bardziej znanych jej wychowanków można wymienić: Mieczysława Bronikowskiego, Stanisława Noakowskiego, Emila Gaspariego i braci Starzyńskich. W dniu 31 stycznia 1905 r. uczniowie szkoły rozpoczęli strajk występując z żądaniami wprowadzenia języka polskiego jako wykładowego oraz zlikwidowaniem metod policyjnego nadzoru nad wychowankami. W odwecie za akcję strajkowa władze szkolne relegowały bądź zawiesiły ponad 200 uczniów, z których część podjęła naukę w Polskiej Szkole Handlowej. W okresie I wojny światowej Szkoła Realna funkcjonowała od 1 grudnia 1915 r. subsydiowana przez Szkolną Radę Opiekuńczą, a następnie Polską Macierz Szkolna. Nie była ona już szkołą rosyjską ( językiem wykładowym był polski), a ostatecznie jej przemianowanie na polskie gimnazjum męskie nastąpiło w 1917 r. Dyrektorami Łowickiej Szkoły Realnej byli kolejno: Wasilij Popow, Mikołaj Akwilew, Michaił Lewszyn, Mikołaj Kazakin, od 1903 r. Mikołaj Agapitow, a w latach 1909-1914 Arkadij Szyrajew. Od 1915 r. dyrektorem w polskiej Szkole Realnej był Karol Apolinary Kostro. Oprac. Marek Wojtylak

W wyniku lustracji akt w 2003 r. rozszerzono cezurę zespołu i uzupełniono jego rozmiary o 1 j.a.; IZA - inwentarz skarbowy