1) Sprawy Walnego Zebrania i akcjonariuszy: protokoły i uchwały walnych zebrań, wykazy akcjonariuszy (sygn. 1-3; 1921-1933). 2) Sprawy Zarządu i Dyrekcji: sprawy organizacyjne, akta notarialne i hipoteczne, rejestry handlowe, ogłoszenia i okólniki, protokoły z posiedzeń i sprawozdania Zarządu, korespondencja, wycena zakładu (sygn. 4-34, 735-736; [1907] 1913-1942). 3) Produkcja: wykazy produkcji w poszczególnych działach zakładu, fundusz bezrobocia, zarobki i urlopy pracowników (sygn. 35-181; 1916-1944). 4) Handel: składy komisowe, korespondencja handlowa (krajowa i zagraniczna), wywiady handlowe, zakup maszyn i surowca, eksport towarów, cenniki (sygn. 182-456; 1930-1944). 5) Buchalteria i finanse: księgi i dzienniki kasowe, memoriały, księga główna, dzienniki bankowe, księgi wierzycieli, dzienniki sprzedaży, księgi towarowe, inwentarze, podatki, kalkulacje, bilanse (sygn. 457-708, 737-738; 1912-1945). 6) Administracja: wykazy pracowników, inspekcja pracy, sprawy sądowe, kasa chorych, zarobki pracowników, bezrobocie, zapomogi podania o pracę (sygn. 709-734; 1912-1941).

W 1907 r. bracia Ernst Wilhelm, Ludwik i Hugo Müller wraz ze szwagrami zakupili byłą garbarnię Fritschego w celu założenia niewielkiej fabryki tkackiej, która od 1910 r. funkcjonowała pn. Bracia Müller i Spółka. W latach 1911-1912 do spółki przystąpił August Girmes z Niemiec, który dostarczył krosna, surowce do wyrobu pluszu i aksamitu oraz fundusze do przebudowy zakładu. W 1913 r. przedsiębiorstwo zostało zmienione w spółkę akcyjną o nazwie Towarzystwo Akcyjne Kaliskiej Pluszowni i Aksamitnej Manufaktury, od 1920 r. Towarzystwo Akcyjne Kaliskiej Manufaktury Pluszu i Aksamitu. W 1921 r. do spółki przystąpił Edmund Gaede, który stopniowo stał się jedynym, wraz z żoną, właścicielem fabryki. W 1934 r. zmieniła ona nazwę na Kaliska Manufaktura Pluszu i Aksamitu Spółka Akcyjna w Kaliszu, a dwa lata później na Kaliska Manufaktura Pluszu i Aksamitu Edmund Gaede Spółka Akcyjna w Kaliszu. Największe znaczenie w rozwoju przedsiębiorstwa miało wybudowanie w latach 1926-1928 dwóch 3-piętrowych budynków produkcyjnych przy ul. Chopina oraz zakupienie od „La Cottoniere” sp. z o.o. i zmodernizowanie niciarni przy ul. Polnej. Pluszownia specjalizował się w produkcji głównie tkanin runowych. Zasadniczy asortyment obejmował: kordy damskie i męskie, welweton, welwetynę i plusze. Poza nimi zakład produkował, w różnych okresach także: baranki, karakuły, pledy, firany, kapy ze sztucznego jedwabiu, z moheru i żakardowe, dywany wełniane i wiele innych. Wyroby sprzedawane były zarówno w kraju, jak i za granicą (głównie Dania, Szwecja, Holandia, Finlandia). Fabryka była największym, pod względem zatrudnienia, zakładem w Kaliszu i jednym z największych w swej branży w kraju. W najlepszych latach międzywojennych (tj. 1927-1929) zatrudnienie wynosiło w niektórych miesiącach nawet powyżej 1000 osób, w czasie kryzysu wahało się od 300 do 800. W najlepszym 1928 r. wartość produkcji osiągnęła 14,5 mln zł, w najgorszym 1932 r. 3,2 mln zł. Do końca lat 30. XX w. udało się osiągnąć zaledwie połowę produkcji z najlepszego okresu. Po wybuchu II wojny światowej fabryka kontynuowała swoją działalność, choć zmienił się profil produkcji, która służyć miała przede wszystkim potrzebom armii niemieckiej. Braki surowce powodowały również zmniejszenie ilości wyrobów bawełnianych na rzecz tworzyw sztucznych. Pod koniec wojny, z powodu trudności zaopatrzeniowych, wdrożono produkcję kondensatorów, których od listopada 1943 r. do stycznia 1945 r. wyprodukowano ok. 6 mln sztuk. Przez cały okres okupacji hitlerowskiej fabryka kierował nadal, dzięki podpisaniu volkslisty, Edmund Gaede. Pod koniec 1943 r. w zakładzie pracowało przeszło 1000 osób. Po wojnie przedsiębiorstwo zostało upaństwowione i działało pod nazwami: Kaliska Fabryka Pluszu i Aksamitu w Kaliszu (zespół nr 261) i Fabryka Wyrobów Runowych „Runotex” w Kaliszu (zespół nr 1085).