1) Protokoły Rady Robotniczej, narady wytwórcze, regulaminu i instrukcje, zarządzenia wewnętrzne, ewidencja archiwum zakładowego, kontrole zewnętrzne, plany techniczno-przemysłowo-finansowe, plany produkcyjne, funduszu płac i operatywne, bilanse, sprawozdania opisowe, analizy ekonomiczne, sprawy kadrowe, kalkulacje cenowe, eksport, komercjalizacja, związki zawodowe (1176 j.a.; 1945-1998 [2003]). 2) Dokumentacja techniczna: obiektów budowlanych, maszyn i urządzeń, konstrukcyjna pianin i fortepianów (663 j.a.; 1950-1993). 3) Fotografie (5 j.a.; 1961-1979),

Początki fabryki sięgają 1878 r., kiedy Gustaw Arnold Fibiger (I) zbudował swój pierwszy fortepian. Przed I wojną światową i w okresie międzywojennym Fabryka Fortepianów i Pianin „Arnold Fibiger” należała do czołówki krajowych producentów fortepianów. W czasie okupacji w fabryce produkowano wyroby z drewna m.in. meble i skrzynki do amunicji. Profil meblarski utrzymał się także po wojnie, co znalazło odzwierciedlenie w nazwie przedsiębiorstwa – Fabryka Fortepianów i Mebli „Arnold Fibiger”. Produkowano proste meble drewniane, sprzęt szkolny i wyposażenie dla domów towarowych. Dzięki zabiegom Gustawa Arnolda Fibigera (III) powrócono do wytwarzania instrumentów muzycznych. Pierwsze pianino wyprodukowano w styczniu 1947 r., a fortepian w 1957 r. (jedyny producent w kraju). Orzeczeniem nr 2 Ministra Kultury i Sztuki z 24 listopada 1948 r. fabryka przeszła na własność Państwa (M.P., nr A-86, poz. 978). Od stycznia do lipca 1948 r. obowiązywała nazwa Wielkopolskie Zakłady Przemysłu Drzewnego Zakład Nr 3, a od 1 VIII t.r., po przejęciu fabryki przez Zjednoczone Zakłady Przemysłu Muzycznego, Fabryka Fortepianów i Pianin w Kaliszu (FFiP). Pod koniec 1951 r. do nazwy dodano przymiotnik Kaliska, a prawdopodobnie z początkiem 1955 r. słowo „Calisia”. W 1950 r. w fabryce zatrudnionych było 108, w 1973 r. 384, w 2004 r. 92 pracowników. W 1950 r. wyprodukowano 136 pianin, siedem lat później 1067 instrumentów. W latach 80. XX w. zakład wytwarzał 4500 sztuk pianin rocznie (8 wersji w różnych obudowach) i 80 fortepianów (2 typy). Dużą część produkcji eksportowano do 30 krajów z całego świata. Na początku lat 90. XX w. fabryka popadła w długi. Z dniem 1 stycznia 1999 r. przedsiębiorstwo zostało przekształcone w spółkę z o.o. z udziałem Skarbu Państwa i 8 innych udziałowców. W 2001 r. inwestorem strategicznym została „Unitra” Towarzystwo Handlowo-Przemysłowe S.A. w Warszawie, która próbowała, ostatecznie bez powodzenia, przywrócić fabryce dawną pozycję. W 2007 r. zakończono produkcję instrumentów i postawiono spółkę w stan likwidacji, a w listopadzie 2014 r. ogłoszono upadłość zakończona w 2016 r.