1) Sesje GRN: protokoły (sygn. 1-6; 1955-1972). 2) Wybory: kandydaci na radnych (sygn. 7; 1956-1960). 3) Komisje GRN: protokoły z posiedzeń i kontroli, sprawozdania z działalności (sygn. 8-27; [1950] 1955-1972). 4) Prezydium GRN: protokoły, uchwały (sygn. 28-38; 1964-1972). 5) Zebrania wiejskie: protokoły, sołtysi (sygn. 39-40; 1966-1970). 6) Sprawy organizacyjne: okólniki i zarządzenia (sygn. 41-45, 48; 1955-1960). 7) Oświata i kultura (sygn. 46-47; 1955-1960). 8) Mienie gromadzkie (sygn. 49-50; 1955-1972). 9) Budżety i plany funduszu gromadzkiego (sygn. 51-68; 1955-1971).

Reforma podziału administracyjnego wsi wprowadzona ustawą z dnia 25 września 1954 r. zlikwidowała dotychczasowe jednostki administracji wsi (gminy i gromady), tworząc w ich miejsce nowe gromady (art. 1). Ustawa powoływała gromadzkie rady narodowe, wybierane przez ludność na okres 3 lat, które pełniły również rolę organów administracji państwowej (art. 4). Ich zadaniem było kierowanie na terenie gromady „działalnością gospodarczą, społeczną i kulturalną, wiążąc potrzeby gromady z zadaniami ogólnopaństwowymi” (art. 10). Organem wykonawczym i zarządzającym GRN było (powoływane przez nią) prezydium, które jednocześnie zobowiązane było do wykonywania wytycznych i instrukcji prezydium powiatowej rady narodowej (było więc podwójnie podporządkowane) (art. 11 i 27). GRN powoływała również komisje (np. rolną, mienia gromadzkiego) dla poszczególnych dziedzin swojej działalności i sprawowania kontroli społecznej (art. 24-25). W myśl Ustawy dotychczasowe uprawnienia gminnych rad narodowych przeszły na gromadzkie rady narodowe. Faktycznie większość uprawnień przejęło prezydium powiatowej rady narodowej, a gromadzkie rady narodowe w wielu wypadkach zostały ograniczone do wykonywanie jej zarządzeń. Mimo, że w późniejszych latach kompetencje GRN-ów zostały rozszerzone, nigdy nie były one pełnoprawnym gospodarzem gromad. (Przede wszystkim z powodu ograniczenia kompetencji na rzecz powiatów i braku odpowiednich funduszy). Na podstawie wyżej cytowanej ustawy Wojewódzka Rada Narodowa w Poznaniu z dniem 5 października 1954 r. powołała na terenie powiatu ostrowskiego m.in. gromadę Lewków. Objęła ona obszary dotychczasowych gromad: Czekanów, Franklinów, Karski, Kołątajew, Lewków, Lewkowiec i Słaborowice z gminy Czekanów. Z dniem 1 I 1962 r. włączono do niej zlikwidowaną gromadę Biskupice Ołoboczne. Z dniem 1 stycznia 1973 r., w związku z reformą administracyjno-gospodarczą kraju, zlikwidowano gromady, a w ich miejsce utworzono gminy.