1) Blizanów - parafia rzymskokatolicka: alegata (1 j.a.; 1899). 2) Bolesławiec - okręg bożniczy: alegata (5 j.a.; 1855-1938). 3) Bolesławiec - parafia rzymsko-katolicka: alegata (2 j.a.; 1912-1938). 4) Brudzew - parafia rzymsko-katolicka: akta UMZ (1 j.a.; 1945). 5) Cieszęcin - parafia rzymsko-katolicka: alegata, akta urodzeń i zgonów (6 j.a.; 1811-12, 1873-75, 1898). 6) Dębe - parafia rzymsko-katolicka: alegata (47 j.a.; 1822-1932). 7) Dobrzec - parafia rzymskokatolicka: zapowiedzi (3 j.a.; 1822-1824). 8) Dzietrzkowice - parafia rzymsko-katolicka: alegata (15 j.a.; 1873-1886, 1905-1906). 9) Godziesze - parafia rzymskokatolicka: alegata (1 j.a.; 1886). 10) Goliszew - parafia rzymsko-katolicka: raptularz UMZ, alegata (6 j.a.; 1899-1892, 1933, 1945-46). 11) Goszczanów - parafia rzymskokatolicka: alegata (1 j.a.; 1893). 12) Grzymiszew - parafia rzymskokatolicka: alegata (2 j.a.; 1880, 1916). 13) Jastrzębniki - parafia rzymskokatolicka: alegata (1 j.a.; 1817). 14) Kalisz - parafia rzymskokatolicka św. Mikołaja: alegata (1 j.a.; 1888). 15) Kalinowa - parafia rzymskokatolicka: alegata i zapowiedzi (8 j.a.; 1808-1828) - przekazane do AP Poznań Oddział w Koninie 16) Kalisz - parafia ewangelicko-augsburska: alegata (2 j.a.; 1821, 1851). 17) Kosmów - parafia rzymskokatolicka: alegata, księgi UMZ (86 j.a.; 1811-1938). 18) Kościelec - parafia rzymskokatolicka: alegata (6 j.a.; 1827-1919). 19) Kościelna Wieś - parafia rzymskokatolicka: alegata (1 j.a.; 1822). 20) Koźminek - parafia rzymskokatolicka: alegata (1 j.a.; 1927). 21) Kraszewice - parafia rzymsko-katolicka: alegata (14 j.a.; 1866-1898). 22) Lisków - parafia rzymskokatolicka: alegata (1 j.a.; 1912). 23) Ochędzyn - parafia rzymsko-katolicka: alegata (10 j.a.; 1922-1937). 24) Przespolew - parafia rzymskokatolicka: alegata (51 j.a.; 1878-1938). 25) Rajsko - parafia rzymskokatolicka: alegata (3 j.a.; 1882, 1917, 1933). 26) Sokolniki - parafia rzymsko-katolicka: alegata (50 j.a.; 1864-1937). 27) Staw - parafia rzymsko-katolicka: alegata (2 j.a.; 1912-1914). 29) Walichnowy - parafia rzymsko-katolicka: alegata (48 j.a.; 1865-1938). 30) Wieruszów - parafia rzymsko-katolicka: alegata (5 j.a.; 1844, 1886-1887, 1888, 1897-1899). 31) Wieruszów - okręg bożniczy: alegata (2 j.a.; 1856-1857). 32) Wójcin - parafia rzymskokatolicka: alegata (5 j.a.; 1874, 1876-1877, 1905-1906).

Obowiązek prowadzenia akt metrykalnych (czyli urzędowego zapisywania faktów urodzeń, małżeństw i zgonów) został wprowadzony na ziemiach polskich w XVI w. po soborze trydenckim. Początkowo rejestracja aktów stanu cywilnego miała charakter wyznaniowy, ale z początkiem XIX w. kontrolę nad sposobem ich zapisu przejęły władze państwowe. Księgi stanu cywilnego stały się dokumentami o charakterze publiczno-prawnym, a ich sposób prowadzenia regulowały przepisy wprowadzone przez poszczególnych zaborców. W Księstwie Warszawskim obowiązywały przepisy świeckiego Kodeksu Napoleona, wprowadzone w życie z dniem 1 V 1808 r., ujednolicające treść aktów i wprowadzające pojęcie aktu stanu cywilnego. Z braku wykształconych osób zadanie sporządzania aktów cywilnych powierzono duchownym. Mieli oni najpierw spisać akt cywilny, a następnie dokonywać obrządku religijnego. Z powodu sprzeczności między prawem wyznaniowym a świeckim, prawo udzielania ślubów cywilnych i rozwodów przyznano prezydentom i burmistrzom. Kodeks Cywilny Królestwa Polskiego z 1825 r. wprowadził zasadnicze zmiany łącząc akta stanu cywilnego z metrykami kościelnymi. Księża najpierw mieli spełnić obrządek religijny, a następnie spisywać akt cywilny. Funkcję urzędnika stanu cywilnego powierzono duchownym, w przypadku wyznań niechrześcijańskich burmistrzom lub zastępującym ich urzędnikom. Oryginał księgi (tzw. unikat) miał być przechowywany we właściwym urzędzie (parafii), a duplikat w miejscowym sądzie pokoju. Różniły się one między sobą układem treści. Oryginały były sporządzane oddzielnie dla urodzeń, małżeństw i zgonów, a akta wpisywano w nich tak długo, aż zapisano całą księgę. Z kolei duplikat był wewnętrznie podzielony na trzy części: urodzenia, małżeństwa i zgony, obejmując tylko jeden rok. Nadzór nad księgami sprawował zarówno dziekan danego dekanatu, jak i władze sądowe. Zapisy prowadzono w języku polskim, a od 1 stycznia 1868 r. do czasu ustąpienia Rosjan z Królestwa Polskiego w okresie I wojny światowej, w języku rosyjskim. Wspominana wielość przepisów trwała przez cały okres międzywojenny. Na ziemiach byłego zaboru rosyjskiego rejestracja wyznaniowa trwała aż do 1 stycznia 1946 r. (z przerwą na okres okupacji hitlerowskiej), kiedy wprowadzono w całej Polsce świecką rejestrację aktów stanu cywilnego. W tym celu utworzono nowe organy administracji państwowej – urzędy stanu cywilnego, które przejęły duplikaty ksiąg metrykalnych.