1) Organy kolegialne: protokoły z posiedzeń Rady Wydawniczej i Kolegium Redakcyjnego (2 j.a.; 1973-1981). 2) Sprawy organizacyjne: korespondencja w sprawach organizacyjnych i wydawniczych (12 j.a.; 1972-1981). 3) Dokumentacja finansowa: sprawozdania finansowe, księgi ewidencji dochodów i wydatków, dokumenty księgowe (10 j.a.; 1972-1981). 4) Dokumentacja płacowa: listy płac, karty wierszówkowe (7 j.a.; 1977-1982).

Kalisz po 1945 r. stał się ważnym ośrodkiem przemysłowym, zwłaszcza przemysłu lekkiego. W czerwcu 1972 r. zakłady tej branży podjęły starania o możliwość wydawania międzyzakładowej gazety. Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk zezwolił na wydawanie drukiem tygodniowej gazety międzyzakładowej pn. „Kaliski Włókniarz” o nakładzie 5000 egzemplarzy, objętości 4 stron i formacie B3. Pierwszy numer czasopisma ukazał się w styczniu 1973 r. Koszty redagowania i druku pokrywane były przez kaliskie zakłady przemysłu lekkiego (choć nie tylko). Były to: Fabryka Wyrobów Runowych „Runotex” (30,4% kosztów), Zakłady Przemysłu Jedwabniczego „Wistil” (18,7%), Zakłady Przemysłu Dziewiarskiego „Polo” (21,1%), Zakłady Przemysłu Odzieżowego „Kalpo” (11,4%), Fabryka Wyrobów Ażurowych „Haft” (10,4%), a także Fabryka Części do Maszyn Włókienniczych i Odlewnia Metali „Kalimet” (4,7%) oraz Kaliskie Zakłady Garbarskie „Kalskór” (3,4%). Siedziba redakcji mieściła się przy Alei Wolności 25. Początkowo zespół redakcyjny składał się ze sześciu pracowników, którzy byli delegowani przez dane przedsiębiorstwo. W późniejszych latach skład redakcji stopniowo zwiększał się. Przez cały czas funkcjonowania tygodnika redaktorem naczelnym był Włodzimierz Muth. Redakcja zamieszczała artykuły na temat bieżącego funkcjonowania przedsiębiorstw, inwestycji, publikowała sprawozdania z wydarzeń kulturalnych i sportowych, zajmowała się problemami socjalnymi i bytowymi pracowników. W latach 1980-1981 udostępniła swoje łamy komisjom zakładowym NSZZ „Solidarność”, co było krytykowane przez władze PZPR. Po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego wydawanie pisma zawieszono, a w następnym roku je zlikwidowano.