Kancelaria notariusza Antoniego Lubowidzkiego w Płocku

Reference code
50/246/0
Number of series
0
Number of scans
0

Content:

1. Akta notarialne z l. 1871-1906 (sygn. od 1 do 45): akty kupna-sprzedaży, testamenty, intercyzy przedślubne, inwentarze stanu majątkowego, licytacje, umowy, plenipotencje; 2. Repertoria z l. 1871-1875, 1878-1903 (sygn. od 46 do 64); 3. Skorowidze z l. 1876-1906 (sygn. od 65 do 85).

The history of the creator:

Podstawą działania notariatu na ziemiach polskich w okresie Księstwa Warszawskiego, a później Królestwa Polskiego była ustawa notarialna z dn. 04.08.1808 r. oparta na wzorach francuskich tj. ustawie z 1803 r. Póżniejsze akty prawne tj.: 1. uchwała sejmowa z 14/26.04.1818 r., 2. ustawa notarialna obowiązująca w okręgach sądów apelacyjnych: warszawskiego, lubelskiego i Ziem Wschodnich z 1819 r., 3. uchwała z 1/13.04.1925 r., wprowadzając drobne zmiany (oddzielenie jurysdykcji dobrowolnej od spornej) w organizacji notariatu, nie zmieniły jego istoty ani zasad ustrojowych. Z jednej strony notariusz był urzędnikiem publicznym, przygotowującym akty wypływające z dobrej woli stron (tj. umowy, kontrakty, deklaracje) w celu nadania im cech aktów publicznych, z drugiej był instytucją o charakterze prywatno-prawnym, gdyż nie pobierał wynagrodzenia ze strony państwa tylko opłaty za spełniane czynności od osób zainteresowanych. Urząd notariusza był dożywotni, zatwierdzany przez Komisję Rządową Sprawiedliwości, a władza dyscyplinarna nad nim leżała w gestii sądów. Wspomniane ustawy dzieliły notariuszy na trzy grupy: 1. pisarzy aktowych działających przy Sądzie Apelacyjnym, uprawnionych do sporządzania aktów na terenie całego kraju, 2. rejentów kancelarii ziemskich z prawem do działania na terenie Trybunału Cywilnego, do którego otrzymali nominację, 3. rejentów kancelarii okręgowych przypisanych do terenu okręgu Sądu Pokoju. Wprowadzona w 1876 r. w Królestwie Polskim wraz z reformą sądową rosyjska ustawa notarialna z 1866 r. zachowując zasadnicze uprawnienia i zasady organizacji notariatu, nałożyła pewne ograniczenia - kontrolę sądową. Część czynności przeszła do jurysdykcji sądów gminnych i pokoju, niektóre akty notarialne, głównie ustanawiające prawa do nieruchomości, dla ich ważności musiały być zatwierdzane przez starszego notariusza okręgu sądowego. Kancelarie notarialne istniały głównie w miastach gubernialnych i powiatowych. W czasie I wojny światowej do r. 1917 r. nastąpiło zawieszenie działalności notariatu. Wznowienie czynności notarialnych nastąpiło na mocy tymczasowych przepisów o organizacji sądownictwa w Królestwie Polskim z dn. 18.07.1917 r., podtrzymujących dotychczasowe zasady tj. postanowienia ustawy rosyjskiej z 1866 r. obowiązującej praktycznie do 1939 r. Ukazujące się w okresie międzywojennym rozporządzenia miały charakter uzupełniający. Dekret z dn. 03.07.1918 r. wprowadził na całym obszarze byłego Królestwa Polskiego jedną nazwę urzędnika tj. "notariusz" (zamiast rejent), działającego przy Wydziale Hipotecznym Sądu Okręgowego lub Sądu Pokoju, a ustawa z dn. 05.07.1926 r. określiła kwestię terminów przekazywania ksiąg notarialnych do archiwum hipotecznego. Kancelarie notarialne (w zasadzie jednoosobowe) istniały do 1939 r. W czasie II wojny światowej ponownie zawiesiły swą działalność. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. M. Sadoń, Płock 1977]

Border dates:

1871-1906

Classification:

The name of the creator:

Dates:

1871-1906.

Former name:

Foreign language name:

Languages:

Availability:

Total archival files:

85

Total archival files processed:

85

Total archival files without records:

0

Total linear metres

4.0

Total linear metres processed

3.8

Total archival files without records

0.0

Total archival files:

0

Total files:

0

Total size (in MB):

0.0

Total documents

0

Total cases

0

Total classes

0

Total archival files:

0.0

Total running meters :

0.0

Dates of non-archival documentation :

Name Inventory tax uwagi
Book inventory approved Tak 85 j.a.