1. Akta prywatne właścicieli i wspólników firmy: umowa spadkowa, zmiany umów z wspólnikami, korespondencja i sprawozdania z zawieranych transakcji firmy, z lat 1918-1944, sygn. 1-7 2. Korespondencja w sprawach organizacyjnych, handlowych i patentowych: spory dłużne, przystąpienia do spółki, sprzedaże gruntów, zgłoszenia petentów-Izba Przemysłowo-Handlowa Ekspozytura w Bielsku, korespondencja w sprawach eksportowych, z lat 1883-1945, sygn. 8-96 3. Sprawy finansowe: sprawozdania roczne, bilanse, sprawozdania pokontrolne bilansów, oszacowania realności fabryki i maszyn, księgi wyceny majątku, inwentarze, księgi statystyczne, koszty własne, zestawienia kosztów transportu, księgi kasowe główne, sprawy bankowe, księgi wypłat, sprawy podatkowe, z lat [1874-1882]1883-1945 sygn. 97-422, 172a-b,175a--g, 244a-d 4. Korespondencja handlowa z odbiorcami zagranicznymi: informacja o stanie finansowym różnych firm, z lat 1897-1945, sygn. 423-830 5. Sprawy personalne i socjalno-bytowe, z lat 1908-1944, sygn. 831-833

Fabryka Maszyn i Odlewnia Żelaza Josephy'ego w Bielsku została założona w 1851 r. przez Gustawa Josephy. Początkowo budowano maszyny o prostej konstrukcji jak: draparki, folusze i inne. Z czasem podjęto budowę zgrzeblarek i postrzygarek. W 1857 r. po śmierci Gustawa Josephy'ego kierownictwo fabryki objął jego szwagier Franciszek Biswanger i stał na jej czele aż do 1873 r. W tym czasie produkcja została poszerzona na wszystkie niemal maszyny stosowane w przędzalnictwie wełnianym. Już wtedy firma Josephy dostarczała maszyn dla zakładów włókienniczych na terenie całej monarchii Austro-Węgierskiej i weszła również na rynek rosyjski. Fakt ten zadecydował o dalszej rozbudowie fabryki. W 1873 r. kierownictwo fabryki objął najstarszy syn założyciela Adolf Josephy, a następnie jego brat - Gustaw Josephy. Po roku 1873 przeprowadzono szereg inwestycji: zainstalowano nowe maszyny parowe wraz z kotłownią, wzniesiono nowe budynki dla kuźni, szlifierni, gipsarni i stolarni. Oprócz zasadniczej produkcji maszyn włókienniczych fabryka uruchomiła również produkcję maszyn i urządzeń dla cementowni. W 1911 r. fabryka stała się spółką jawną, gdyż do współpracy w przedsiębiorstwie przystąpili: Fedor Weinschenck i Wolfgang Josephy. Firma zyskiwała dla swych wyrobów coraz dalsze rynki zbytu w tym również i pozaeuropejskie. Dalszy rozwój fabryki został zahamowany w skutek wybuchu I wojny światowej. Eksport został przerwany, jedynie wielkie zamówienia Turcji ratowały sytuację. Po śmierci G. Josephy'ego (1918 r.) na czele przedsiębiorstwa stanęli F. Weinschenck i W. Josephy. Nazwa przedsiębiorstwa brzmiała "G. Josephy'ego Spadkobiercy - Fabryka Maszyn i Odlewnia Żelaza w Bielsku" (Josephys Erben - Maschinenfabrik und Eisengiesserei Bielitz). W okresie kryzysu gospodarczego, w latach 1930-1934, fabryka podjęła produkcję maszyn budowlanych a następnie maszyn dla przemysłu papierniczego, m.in.. nowy typ selfaktora elektrycznego. Po wybuchu II wojny światowej Bielsko znalazło się już 3 września 1939 r. pod okupacją niemiecką, w związku z czym ograniczono produkcję i eksport. W 1941 r. fabryka podjęła produkcję maszyn do pakowania cementu, nawozów sztucznych i cukru. Produkowano w tym czasie lawety do dział przeciwlotniczych, części do łodzi podwodnych, różne części do broni pancernej i do samolotów. [na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Irena Jagoda, Bielsko-Biała, 1966]

KM 19.06.1971, 0014-7, rysunki techniczne i plany sytuacyjne, dopływ nieopracowany