Część I. Protokóły posiedzeń Rady Ministrów, Rady Obrony Państwa i Komitetu Politycznego Ministrów, dotyczące sytuacji wewnętrznej i polityki zagranicznej Polski, 1917-1937, tomy 1-109. Część II. Akta z lat 1917-1918: organizacja i działalność Rady Regencyjnej, Rady Ministrów i ministerstw, przejmowanie władzy z rąk okupantów, organizacje polityczne, sytuacje wewnętrzna, działalność organizacji politycznych i społecznych, sygn. 1-118. Część III. Akta numeryczne: sytuacja wewnętrzna i polityka zagraniczna Polski,1919-1923, sygn. 2/19 – 21144/23. Część IV. Rektyfikaty: sytuacja wewnętrzna i polityka zagraniczna Polski, 1919-1931, sygn.1/1-149/1. Część V. Dzienniki podawcze ze skorowidzami, 1919-1931, tomy 1-113. Część VI. Akta grupowe: sytuacja wewnętrzna i polityka zagraniczna Polski 1932-1939, sygn. grup 1-149. Część VII. Akta tajne i „mob”: sytuacja wewnętrzna i polityka zagraniczna Polski, przygotowania do wojny, 1920-1939, sygn. 1-88. Część VIII. Karty kwalifikacyjne pracowników urzędów centralnych, 1918-1939, sygn. 1-371. Część IX. Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów, 1920-1939: sytuacje wewnętrzna polityczna i gospodarcza, polityka zagraniczna Polski, sygn. 1-1434. Część X. Księgi kapituł orderowych: rejestry osób odznaczonych orderami Orła Białego i Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Zasługi, 1921-1937, sygn. 1-26. Część XI. Najwyższa Komisja Dyscyplinarna: dzienniki korespondencyjne, rejestry, skorowidze, 1922-1930, sygn. 1-7. Część XII. Nadzwyczajny Komisarz Oszczędnościowy: dzienniki korespondencyjne, 1924-1926, sygn. 1-4; Komisja Normalizacji Druków i Wydawnictw Państwowych przy Prezesie Rady Ministrów: katalogi druków, sprawozdania, 1928, 1932-1935, 1939, sygn. 13/1-17; Pałac Prezydium Rady Ministrów: fotografie, b.d., sygn. 14/1.

Organizacja rządu polskiego okresu dwudziestolecia międzywojennego nigdy nie została ostatecznie prawnie uregulowana i w zasadzie opierała się na dekrecie Rady Regencyjnej Królestwa Polskiego z dnia 3 stycznia 1918r. o tymczasowej organizacji władz naczelnych w Królestwie Polskim (w myśl postanowień tego dekretu ministrowie stanowić mieli naczelną władzę rządzącą w zakresach przekazanych im kompetencji, wszyscy ministrowie wchodzili w skład Rady Ministrów – organu zbiorowego, stanowiącego rząd). Pierwszym aktem niepodległego państwa polskiego, regulującym kwestię ustroju państwa, był dekret z dnia 22 listopada 1918r. o najwyższej władzy reprezentacyjnej Republiki Polskiej – w myśl ogólnikowych postanowień dekretu rząd stanowić mieli prezydent ministrów (szef rządu) i poszczególni ministrowie. Podobnie ogólnikowa w swej treści była uchwała Sejmu Ustawodawczego z dnia 20 lutego 1919r. o powierzeniu Józefowi Piłsudskiemu dalszego sprawowania urzędu Naczelnika Państwa. Według ustawy z dnia 17 marca 1921r. – Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej – rząd (ministrowie tworzący Radę Ministrów, działającą pod przewodnictwem prezesa Rady Ministrów – premiera) stanowić miał drugi człon władzy wykonawczej. Rada Ministrów ponosić miała solidarną odpowiedzialność za ogólny kierunek polityki wewnętrznej i zagranicznej państwa, poszczególni zaś ministrowie – osobistą odpowiedzialność za swoją działalność jako członka rządu i kierownika danego resortu administracji państwowej. Konstytucja jako główne kompetencje rządu wymieniała: wykonywanie inicjatywy ustawodawczej, coroczne przedstawianie zamknięcia rachunków państwowych do parlamentarnego zatwierdzenia, obsadzanie urzędów cywilnych i wojskowych. Zmiana Konstytucji z 1921r. nastąpiła na mocy ustawy z dnia 2 sierpnia 1926r. zmieniającej i uzupełniającej Konstytucję Rzeczypospolitej (zwanej potocznie nowelą sierpniową), a poprawki dotyczyły jedynie stworzenia możliwości szerszej działalności władzy wykonawczej (w tym Rady Ministrów) w charakterze władzy ustawodawczej. Ustawa Konstytucyjna z dnia 23 kwietnia 1935r. zawierała z kolei zapis, iż rząd kierować miał sprawami państwa niezastrzeżonymi dla innych organów władzy. Rząd składał się z prezesa Rady Ministrów i ministrów. Prezes Rady Ministrów reprezentował rząd, kierował jego pracami i ustalał ogólne zasady polityki państwa; ministrowie z kolei kierowali poszczególnymi działami administracji państwowej, względnie wykonywali inne poruczone im zadania. Dla rozstrzygania spraw wymagających decyzji wszystkich członków rządu, ministrowie tworzyli Radę Ministrów (pod przewodnictwem prezesa Rady Ministrów), która posiadała także prawo inicjatywy ustawodawczej – wyłączne m.in. w kwestiach budżetu państwa, kontyngentu rekruta, ratyfikacji umów międzynarodowych. Zapisy powyższych aktów prawnych (w których nie pojawia się nazwa „Prezydium Rady Ministrów”) pozostawały bez szczegółowych aktów wykonawczych. Obowiązywały jedynie uchwały i rozporządzenia samej Rady Ministrów. Kompetencje Prezydium Rady Ministrów wynikały ściśle z zadań i kompetencji Prezesa Rady Ministrów, skutkiem czego organizacja Prezydium była dostosowana do charakteru i atrybucji Prezesa Rady Ministrów w takim stopniu, aby ułatwić mu wykonywanie czynności organizacyjnych i koordynacyjnych. Kompetencje Prezesa Rady Ministrów obejmowały – w ogólności: - kierowanie i reprezentowanie Rządu wewnątrz i na zewnątrz kraju, - zwoływanie posiedzeń Rady ministrów i przewodniczenie im, - czuwanie nad jednolitością ogólnej polityki Rządu, nadzór nad działalnością poszczególnych ministrów, przestrzeganie granic ich kompetencji; w szczególności zaś: - przygotowywanie projektów ustaw normujących kwestie ustroju państwa, organizacji władz naczelnych i wzajemnych ich stosunków, - czuwanie nad przebiegiem prac ustawodawczych Rządu i prac związanych z przygotowywaniem stosownych rozporządzeń wykonawczych, - czuwanie nad działalnością administracji państwowej, nad urzędami podległymi bezpośrednio Prezesowi Rady Ministrów, - informowanie Prezydenta RP, Sejmu i Senatu, prasy o aktualnych pracach Rządu i jego przyszłych o zamierzeniach, - wydawanie gazety rządowej.

KEM: mikrofilmy nr 25961-27490