Dziś zapraszamy w podróż do historycznego Jarosławia, gdzie Anna ze Stemberku, księżna Ostrogska, etc. na prośbę mieszczan jarosławskich zatwierdza następujące przywileje w tłumaczeniu na język polski: a) Spytka z Tarnowa (1413, 19 V, Jarosław), w którym poświadcza on, że wydzierżawi mieszczanom łąkę, zwaną Szczukomłoty. Z każdego "wiertela" tej łąki mają płacić po 12 groszy czynszu rocznie. Ponadto daje im przyległe do tej łąki "chrościny" z prawem trzebienia. Wytrzebiony grunt ma być wolny od czynszu przez 8 lat, po upływie których będą płacili czynsz po 12 groszy rocznie. b) Spytka z Tarnowa (1431, 27 V, Jarosław), w którym wydzierżawia on mieszczanom na wieczne czasy łąki, ciągnące się od zamku jarosławskiego aż do Sanu z rocznym czynszem 12 groszy. c) Spytka z Tarnowa (1419, 27 V, Jarosław), w którym przyrzeka on mieszczanom nie podnosić rocznego podatku ponad sumę 20 grzywien; daruje miastu ratusz z budkami i kramami i czynszem od nich; przyznaje prawo sądzenia złoczyńców w sądzie miejskim; pozwala na wyrąb drzewa budulcowego i opałowego, ale tylko na prywatny użytek, a nie na sprzedaż; uwalnia od mostowego; pozwala na połów ryb w Sanie i potwierdza przywileje, odnoszące się do łąki na Szczukomłotach i do chrościn. d) Spytka z Tarnowa, kasztelana krakowskiego, (1513, 10 XI, Jarosław), w którym uwzględniając spalenie miasta przez Tatarów, daruje on mieszczanom czynsze z łąk, z których część muszą przeznaczyć na wzmocnienie obrony miasta. e) Stanisława Odrowąża ze Sprowy, wojewody podolskiego, (1535, 7 XI, Jarosław), w którym przekazuje on miastu dochód z "arendy gorzałczanej", który ma być przeznaczony na wzmocnienie obrony miasta i daruje domek z szopą, w której była urządzona woskobójnia. f) Zofii Tarnowskiej ze Sprowy (1571, 26 III, Jarosław), w którym zatwierdza ona mieszczanom posiadanie zagród i domów, które zbudowali na łąkach nad Sanem; nakazuje komornikom, młynarzom, karczmarzom i popom ruskim, aby dostarczali miastu fur na dowożenie materiału na naprawę parkanu miejskiego; rozkazuje, aby w Jarosławiu nie mogło mieszkać więcej Żydów niż jeden dom; ustanawia apelację od sądu wójtowskiego do dworu; nakazuje szynkarzom dóbr jarosławskich, aby kupowali piwo wyłącznie w Jarosławiu. Ten ciekawy dokument przechowywane jest w zespole nr 132 Akta miasta Jarosławia, pod sygnaturą 4D.