Starosta chełmski był urzędnikiem królewskim sprawującym na podległym terenie w imieniu panującego władzę administracyjną, wojskową i sądowniczą. Pierwsza wzmianka o nim pojawia się w 1359 r. Do zadań starosty należało: ogłaszanie uniwersałów królewskich, ściąganie podatków, zarząd dóbr królewskich i opieka nad zamkiem. Jego jurysdykcji podlegały wszystkie sprawy szlachty gołoty oraz egzekucja wyroków wszelkich sądów. W 1631 r. gród chełmski uzyskał tzw. prawo wieczności, dające pełnię praw wnoszonym do ksiąg grodzkich zeznaniom związanym z nabywania lub zbywania dóbr ziemskich. Prezentowane skany pochodzą z ksiąg prowadzonych w XVII i XVIII wieku. Źródło: Księgi grodzkie chełmskie, Relacje - księgi, sygn. 1, 61, 65, 98, 99, 104, 117, 120, 127; Księgi grodzkie chełmskie, Zapisy, sygn. 23, 25, 26.