Archiwum w Bochni powstało w 1950 roku, jako oddział powiatowy Wojewódzkiego Archiwum Państwowego w Krakowie. Od 1952 działało jako Powiatowe Archiwum Państwowe w Bochni (1952-1975), podlegające do 1957 roku Archiwum Wojewódzkiemu w Krakowie, a następnie Archiwum Państwowemu miasta Krakowa i województwa krakowskiego.

Po reformie administracyjnej państwa w 1975 roku powstało Wojewódzkie Archiwum Państwowe w Krakowie Oddział w Bochni (1976-1983). Po wprowadzeniu ustawy z dnia 14 lipca 1983 roku o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, placówka w Bochni stała się oddziałem zamiejscowym Archiwum Państwowego w Krakowie, a od 2012 r. Oddziałem zamiejscowym Archiwum Narodowego w Krakowie.

Zasób Archiwum Narodowego w Krakowie Oddział w Bochni, jest bardzo zróżnicowany i zawiera zarówno materiały aktowe, afisze, druki ulotne, dokumentację fotograficzną, jak również techniczną i kartograficzną z terenu powiatów bocheńskiego i brzeskiego obejmującą lata 1486–2015. Najciekawsze z nich to: Akta miasta Bochni 1486–1958, Żupa Solna w Bochni 1772–1998, Stowarzyszenia i organizacje społeczne pow. bocheńskiego 1890–1980, Saliny wschodnio-galicyjskie 1857–1912, Zbiór afiszy 1888–1999, akta sądowe od początku XIX wieku, akta notarialne oraz akta szkolne. Pierwszym przejętym przez Archiwum zespołem było archiwum staropolskie miasta Bochni zawierające akta powstałe w latach 1486-1787. O losie dokumentów wcześniejszych dowiadujemy się z pisma Rady miasta z dnia 14 grudnia 1887 r. do Wydziału Krajowego we Lwowie: „...księgi sprzed roku 1486 uległy zniszczeniu przez ogień, któremu miast jako górnicze z natury rzeczy bardzo ulegało...” Zasób staropolski stanowią 3 pergaminy, 6 dokumentów papierowych, oraz 63 księgi. Oprócz nich zachowały się dwie księgi zawierające Akta szpitala św. Macieja (1689-1772) i Kościoła św. Leonarda Opata (1730-1794).