sygn. 1. Korespondencję pastora parafii ewangelicko-augsburskiej w Chodczu z władzami kościoła ewangelicko-augsburskiego w Królestwie Polskim dotyczącą spraw szkoły i domu modlitwy we wsi Kanibród z lat 1842-1885; sygn. 2. Imienny wykaz płatników składki na rzecz parafii z 1899 r. Sygn. 3. Dziennik podawczy (korespondencyjny) Filiału Kowal 1840-1847.

Pierwsi protestanci w okolicach Chodcza pojawili się w II połowie XVIII wieku. W 1760 r. powstała miejscowość o nazwie Stypin Holenderski a w 1776 r. Przysypka . W 1779 r. starosta przedecki Jakub Zygmunt Kretkowski utworzył miejscowość o nazwie Psary . Kolejne etapy osadnictwa niemieckiego na tym terenie nastąpiły w I połowie XIX wieku. W rezultacie powstał zbór. W samym Chodczu ewangelików nie było wielu. Do zboru należeli mieszkańcy sąsiednich wsi i miasteczek. Do 1808 r. siedzibą pastora działającym na tym terenie było miasto Kowal, gdzie istniał też zbór, który powstał na przełomie 1800 i 1801 r. Stworzyli go hodowcy tytoniu przybyli z terenu Szwabii i Alzacji. Od 1809 r. pastor mieszkał już w Chodczu . Oficjalnie parafia ewangelicko-augsburska w Chodczu erygowana została w 1817 r. . W tym samym roku miasto Kowal otrzymało pozwolenie na budowę własnego kościoła protestanckiego. W 1836 r. władze województwa mazowieckiego stwierdziły, że z wielu względów nie będzie możliwe utworzenie odrębnej parafii w Kowalu. W 1838 r. w Kowalu stworzono filiał parafii w Chodczu, w skład którego weszło 85 kolonii i osad. W 1856 r. Z powodu konfliktów pomiędzy mieszkańcami poszczególnych miejscowości należących do filiału został on zlikwidowany. Kowal wraz z częścią miejscowości został włączony do parafii w Chodczu . W pierwszej połowie XIX wieku nadzór nad działalnością parafii ewangelickich w Królestwie Polskim sprawowała i regulowała Komisja Rządowa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Władze państwowe tworzyły, zatwierdzały i kontrolowały funkcjonowanie i organizację parafii. Sprawami parafii zajmowały się Kolegium Kościelne i Dozór Kościelny, w skład których wchodziły te same osoby. Kolegium zajmowało się sprawami religijnymi, a Dozór administracyjnymi i budżetowymi . Ustawa o Kościele ewangelicko-augsburskim w Królestwie Polskim z 1849 r. sankcjonowała większość wcześniej wprowadzonych rozwiązań prawnych. Utrzymano zasady wyboru zarządu i pastora przez zgromadzenie wszystkich parafian. Zmniejszono kadencję Kolegium z 6 do 3 lat. Do kompetencji Kolegium należało m.in.: przedstawianie Konsystorzowi listy kandydatów na pastora, dokonywanie wyboru Oficjalistów Kościelnych, czyli organisty, kantora, pisarza kościelnego, sługi kościelnego. Kolegium zarządzało majątkiem parafii, reprezentowało zbór na zewnątrz, projektowało roczne budżety parafii