Zespół
Zawartość:
Książka protokołów posiedzeń cechu (wybory starszych i zapisy wyzwolin czeladników, zapisy uczniów, przychody i rozchody cechu).
Dzieje twórcy:
Pierwsze cechy pułtuskie powstały za zarządów biskupa Pawła Giżyckiego. Jako pierwszy jest wymieniony cech krawców, którego czas powstania określa się na 1450 r. W 1455 powstał cech zdunów /garncarzy/ a w 1462 r. kowali. Prawną podstawę istnienia i działalności cechów stanowiły przywileje i statuty nadawane i zatwierdzone przez właścicieli miasta tzn. biskupów płockich. Były one niejednokrotnie potwierdzane na wniosek zainteresowanych cechów przez kolejnych biskupów. Cechy dążyły do zabezpieczenia swych interesów w zakresie uprawnień do produkcji określonych wyrobów oraz ograniczenia konkurencji ze strony innych producentów i kupców. Cechy zrzeszały wszystkich przedstawicieli danego rzemiosła w mieście, wykluczając możliwość prowadzenia niezależnej działalności produkcyjnej w obrębie 1 mili wokół niego. W 1832 r. Cech Rzemiosł w Pułtusku zrzeszonych miał: 4 bednarzy, 3 cieśli, 8 grabarzy, 1 garncarza, 5 kowali, 22 krawców, 4 młynarzy, 14 murarzy, 20 piekarzy, 7 rzeźników, 6 rybaków, 9 stolarzy, 48 szewców i 9 zdunów. Przystąpienie do zgromadzeń rzemieślniczych odbywało się na zasadzie pełnej dobrowolności. Działalność zgromadzeń była ściśle kontrolowana przez magistrat. W XIX i na początku XX wieku funkcjonowały w Pułtusku: Niedzielna Szkoła Wieczorowa dla młodzieży rzemieślniczej oraz Resursa Rzemieślnicza. W czasie I wojny światowej działalność pułtuskich cechów rzemieślniczych była zawieszona. Po odzyskaniu niepodległości cechy funkcjonowały nadal na zasadach postanowienia z 1816 r. Zasadnicze zmiany wprowadziła dopiero wydana 7.VI.1927 r. ustawa przemysłowa, stwarzająca nowe podstawy prawne działalności cechów.. Do zakresu działalności cechu należało organizowanie kursów i szkół dla rzemieślników, pokazów, wystaw i odczytów zawodowych, tworzenie funduszów zawodowych, popieranie rozwoju technicznego rzemiosła, zakładanie i utrzymywanie wspólnych warsztatów pracy, składów surowców, punktów sprzedaży i spółdzielni kredytowych. Cechy zachowały prawo do spisywania umów o naukę pomiędzy mistrzami i uczniami oraz wydawania świadectw jej odbycia. Cechy pułtuskie podlegały od 1929 r. Izbie Rzemieślniczej we Włocławku. W rezultacie zmian w podziale administracyjnym państwa w 1938 roku, Włocławek został włączony do województwa pomorskiego, a siedzibę Izby Rzemieślniczej dla województwa warszawskiego przeniesiono do Płocka. Najwyższą władzę cechu stanowiło walne zebranie członków, które wybierało na okres 1 roku zarząd składający się ze starszego, podstarszych, sekretarza, skarbnika i członków. Zarząd załatwiał sprawy bieżące i inne nie zastrzeżone dla walnego zgromadzenia, uchwalał budżet, wydawał świadectwa nauki. Działalność poszczególnych cechów na szczeblu powiatowym nadzorował oraz zapewniał obsługę administracyjną utworzony w 1946 r. Powiatowy Związek Cechów. Reaktywowane cechy działały na podstawie obowiązującego przed wojną prawa przemysłowego z 1927 r. Istotną zmianę w tym zakresie wniósł dopiero dekret z 3.IV. 1948 r. wprowadzający zasadę obowiązkowej przynależności do cechów osób trudniących się rzemiosłem. W 1951 r. pułtuskie cechy branżowe zostały rozwiązane, a w ich miejsce utworzono Powiatowy Cech Rzemiosł Różnych.
Daty skrajne:
1702-1821
Klasyfikacja:
Nazwa twórcy:
Daty:
1702-1821, 1702-1821.
Nazwa dawna:
Nazwa obcojęzyczna:
Języki:
Dostępność:
Ogółem jednostek archiwalnych:
1
Ogółem opracowanych jednostek archiwalnych:
1
Ogółem jednostek archiwalnych bez ewidencji:
0
Ogółem metrów bieżących
0.0
Ogółem opracowanych metrów bieżących
0.0
Ogółem metrów bieżących bez ewidencji
0.0
Ogółem jednostek archiwalnych:
0
Ogółem plików :
0
Ogółem rozmiar (w MB):
0.0
Ogółem dokumentów
0
Ogółem spraw
0
Ogółem klas
0
Ogółem jednostek archiwalnych:
0.0
Ogółem metrów bieżących:
0.0
Daty skrajne dokumentacji niearchiwalnej:
Nazwa | Inwentarz skarbowy | Uwagi |
---|---|---|
inwentarz książkowy zatwierdzony | Tak | 1 j.a. |
inwentarz książkowy zatwierdzony | Tak | 1 j.a. |