Zachowany fragmentarycznie. Akta stanowią cenne źródło historyczne do badań nad realizacją reformy rolnej oraz stosunkami społeczno-gospodarczymi na wsi w okresie pouwłaszczeniowym, w szczególności do zagadnień: realizacja reformy rolnej (wielkość nadziałów chłopskich, serwituty, wyłączenia spod uwłaszczenia, sprawy bezrolnych, wysokość kapitału likwidacyjnego) konflikty wewnątrz wsi w związku z reformą zmiany chłopskiego stanu posiadania po 1871 r. likwidacja serwitutów drogą umów dobrowolnych obrót ziemią chłopską problem Żydów - rolników i przedstawicieli zawodów nierolniczych mieszkających na wsi. W większości brak generaliów, zaledwie 4 j.a. z lat 1865-1913, natomiast przeważają specjalia z gmin: Krasnopol, 1864-1913, 6 j.a. Krasnowo, 1864-1912, 13 j.a. Pokrowsk, 1866-1913, 5 j.a.

Komisarze do spraw włościańskich działali na podstawie ukazu o urządzeniu włościan z 2 marca 1864 r. Początkowo teren powiatu sejneńskiego podzielony był na 2 rewiry, na obszarze których działali osobni komisarze, po nazwami: Komisarz 1-go Rewiru Powiatu Sejneńskiego i Komisarz 1-go Rewiru Powiatu Sejneńskiego, następnie od 1865 r. Komisarz 7-go Rewiru Suwalskiej Komisji do Spraw Włościańskich i Komisarz 1-go Rewiru Suwalskiej Komisji do Spraw Włościańskich. Ponownie zmiany w tej sferze wprowadzono w 1867 r., w rezultacie ogólnej reformy administracyjnej Królestwa Polskiego i utworzenia guberni suwalskiej. Odtąd obszarem działania komisarza był cały powiat, a urząd otrzymał nazwę: Komisarz do Spraw Włościańskich Powiatu Sejneńskiego. Obszar powiatu sejneńskiego składał się wówczas z 14 gmin i 3 miast; w późniejszych latach ilość gmin i miast wchodzących w skład powiatu zmieniała się wraz zdegradacją 2 miast do roli osad oraz zmianami przynależności gmin. Komisarz podlegał początkowo Centralnej Komisji Augustowskiej do Spraw Włościańskich, z siedzibą w Suwałkach, obejmującej obszar guberni augustowskiej, następnie od 1865 r. Suwalskiej Komisji do Spraw Włościańskich, a od 1871 r. Urzędowi Gubernialnemu Suwalskiemu do Spraw Włościańskich. Komisarz był urzedem jednoosobowym i wchodził w skład właściwej Komisji, następnie Urzędu szczebla gubernialnego na prawach członka. W okresie realizacji reformy rolnej komisarz powiatowy miał prawo wydawania decyzji w I instancji w sprawach rostrzygania sporów w kwestii uwłaszczenia lub wyłączenia spod uwłaszczenia, odbieranie i podział pustek, separacje osad chłopskich od folwarków, zwrot nieprawie zlikwidowanych serwitutów itp. Ponadto w licznej grupie spraw miał obowiązek wysuwania umotywowanych wniosków, rozpatrywanych przez Komisję, Urząd na szczeblu gubernialnym. Na komisarzu ciążył też obowiązek sprawdzania projektów likwidacyjnych i tabel nadawczych, a w przypadku dóbr skarbowych - sporządzanie tabel nadawczych. W okresie po realizacji reformy uwłaszczeniowej do obowiązków komisarza należało przede wszystkim rozstrzyganie sporów związanych z reformą, a także nadzór nad funkcjonowaniem samorządu gminnego. Komisarz miał do dyspozycji jednego urzędnika - sekretarza. W 1915 r. urząd został ewakuowany do Riazania, a zlikwidowany w 1918 r.