akta opiekuńcze, akta dot. inwalidy wojennego

Wydziały powiatowe na terenie państwa pruskiego zostały powołane ustawą z 13 grudnia 1872 roku, znowelizowaną 19 marca 1881 roku. Wydział powiatowy składał się z landrata, który był przewodniczącym wydziału i sześciu członków wybranych przez sejmik na 6 lat. Landrat był kierownikiem ogólnej administracji powiatu i jako przewodniczący sejmiku powiatowego przedstawicielem samorządu powiatu.Władzą nadrzędną landrata oleckiego był prezydent rejencji gąbińskiej (Gumbinnen). Zakres działania wydziału powiatowego jako organu administracji obejmował sprawy opieki nad ubogimi, zezwolenia na zmianę granic gmin, zatwierdzanie uchwał gminnych, kontrolę finansów gmin, zatwierdzanie planów rozdziału danin i podatków ustalonych przez gminy, koncesje na prowadzenie małych zakładów przemysłowych, gastronomicznych i handlu detalicznego, sprawy budowy szkół, subsydia na rzecz związków szkolnych, zezwolenia na budowy, sprawy sanitarne. Do zadań wydziału powiatowego jako organu samorządu należało: przygotowanie i wykonanie uchwał sejmiku powiatowego, mianowanie urzędników, nadzór nad powiatową kasą komunalną (Kreiskommunalkasse) i powiatową kasą oszczędności (Kreissparkasse), ustalanie budżetu powiatu, kontrola i sprawy personalne władz gminnych i urzędów okręgowych.