akta notarialne sygn 1-6 , 34-77, repertoria sygn 7-17 , 78-130, skorowidze 18-20 , 131-151, rejestr hipoteczny sygn 21-26 dziennik pism wchodzacych i wychodzacych sygn 27-29, 33, 152, korespondencja sygn 30 repertorium wekslowe sygn 31-33

Działalność notariatów określała instrukcja ministra sprawiedliwości z 23 maja 1808 roku. Notariusze byli urzędnikami publicznymi powołanym do przyjmowania aktów i kontraktów. Dzielono ich na powiatowych i departamentowych. Rozszerzenie ich kompetencji nastąpiło w 1818 roku. Notariusze wojewódzcy wchodzili w skład kancelarii ziemiańskiej i uzyskali prawa załatwiania wielu czynności hipotecznych. Po przyjęciu ustawy hipotecznej w 1825 roku na mocy instrukcji Komisji Rządowej Sprawiedliwości z 22 grudnia 1825 roku, z końcem grudnia zniesiono urzad notariuszy powiatowych i wprowadzono od stycznia 1826 roku rejentów powiatowych (od 1824 roku - okręgowych) Ustawa notarialna z 1875 roku nie wprowadziła większych zmian. Notariusze działali w kancelarii przy wydziałach hipotecznych sądów okręgowych i sądów pokoju (grodzkich) do 1951 roku. W oparciu o Archiwum Państwowe w Kielcach i jego oddziały. Przewodnik po zasobie archiwalnym, Warszawa Łódź 1998 oraz wstęp do zespołu.