akta majątkowe i gospodarcze, instrukcje i zarządzenia, dane o administratorach, zarządcach, plenipotentach, służbie folwarcznej i innych pracownikach, rejestry przychodu i rozchodu, dzierżawy, przemysł, stosunki dworu ze wsią procesy rodzinno majątkowe, akta rodzinne to genealogia, listy, utwory wierszowane i muzyczne, oprócz tego zachowały się też kopie lustracji wsi klasztornych świadczących ciężary na rzecz zamku sandomierskiego z 1596 roku ,akta sprzedaży Opatowca z początku XIX oraz dokumety Marii i Jana Dembińskich, korespondencja, fragmenty akt prawnych, transakcji i rachunków

Dobra Góry były majątkiem dziedzicznym Nałęcz Dembińskich a w skład niego wchodziły wsie Jurków, Michałów, Szczyszyce, Zakrzów, Podlesie, Wolica. .Zachowane akta dotyczą dwu rodzin Dembińskich herbu Rawicz i Dembińskch herbu Nieczuja na początku XIX wieku właścicielką była Urszula z Morsztynów Dembińska wdowa po Franciszku Rawicz Dembińskich staroście wolbromskim synem jej był Franciszek ożeniony z Katarzyną z Gostkowskich Mieli 3 córki Karolinę Zofię i Amelię. W 2 połowie XVIII wieku Marianna z Moszyńskich Dembińska żona Ignacego miała 5 synów i 4 córki spośród nich Henryk był generałem w powstaniu listopadowym, Ludwik był właścicielem Gór, a córka Leonia, żona Józefa Stanisława Wieloposkiego i matką Aleksandra Wielopolskiego W 1825 roku Ludwik Dembiński poślubił Amelię Dembińską. Dobra Dembińskich obejmowały powiaty konecki, opoczyński, pińczowski, jędrzejowski i stopnicki. Stan posiadania ulega też zmianom w 1792 Ignacy Dembiński wystepuje jako dziedzic Przysuchy Rusinowa Szczekocin Sędziszowa Maloszowej Gruszowa i Szczytnik, a w w końcu XVIII wieku w dobrach Dembińskich znadują się również Goleniowy, Druzykowa, Tarnwa Górna w kluczu szczekocińskim, w 1800 roku w posiadaniu Ignacego znajduje się Przysucha i Korytków potem Machory. Na początku XIX wieku Amelia Dembińska przenosi się do Gór własności męża i Góry stają się glówną siedzbą rodu Dembińskich Oprócz tego w posiadaniu rodziny są jeszcze Pełczyska Młodzawy i Kopernia. Po smierci Ludwika Dembińskiego wlascicielką dóbr jest Amelia która około 1860 roku przekazuje majątek synowi Julianowi. W oparciu o Archiwum Państwowe w Kielcach i jego oddziały. Przewodnik po zasobie archiwalnym, Warszawa Łódź 1998 oraz wstęp do zespołu.