Układ chronologiczny z uwzględnieniem układu kancelaryjnego l. 1847-1913 (sygn. od 1 do 101): a) Statystyka: poborowych z terenu guberni płockiej (zestawienia według powiatów, wieku i wyznań), zapasów żywności w guberni płockiej, spisy rodzin poborowych powołanych do służby wojskowej, m.in. wysłanych w 1904 r. na Daleki Wschód; b) Sprawy organizacyjno-administracyjnych: okólniki i zarządzenia władz nadrzędnych, tajne rozporządzenia dotyczące nadzoru policyjnego, zarządzenia w sprawie terminów poborów, plakaty i ogłoszenia, akta dotyczące wyboru członków urzędu, sprawy dostarczania podwód i koni dla wojska, sprawozdania finansowe; c) Akta rewizji orzeczeń o niezdolności do służby wojskowej: protokoły komisyjnego badania poborowych, spisy osób podlegających rewizji, odroczeniu lub uznaniu za niezdolnych do służby; d) Podania i prośby rodzin poborowych o zwolnienie ze służby wojskowej lub jej skrócenie.

Płocki Urząd Gubernialny do Spraw Powinności Wojskowej powstał na mocy ustawy o obowiązku służby wojskowej w Królestwie Polskim z 13 stycznia 1874 r., która w miejsce zlikwidowanych instytucji rekruckich powołała gubernialne i powiatowe urzędy do spraw powinności wojskowej. W skład Urzędu wchodzili: gubernator jako przewodniczący, wice-gubernator, naczelnik wojenny guberni, prokurator sądu okręgowego, członek urzędu gubernialnego do spraw włościańskich i jeden z powiatowych komisarzy do spraw włościańskich. Do kompetencji Urzędu należał nadzór nad przebiegiem poboru w guberni i odbiór poborowych, rozdział liczby poborowych na poszczególne okręgi w guberni, superrewizja osób podlegających służbie wojskowej, przyjmowanie i rozpatrywanie skarg oraz sprawozdań powiatowych urzędów do spraw powinności wojskowej. Płocki Urząd Gubernialny do Spraw Powinności Wojskowej działał do chwili wybuchu I wojny światowej w 1914 r. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Cz. Gąska, Płock 1971]